المناجات الثانیة مناجاة الشاکین مناجات دوم: راز ونیاز شاکیان بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است إِلَهِی إِلَیْکَ أَشْکُو نَفْسا بِالسُّوءِ أَمَّارَةً وَ إِلَى الْخَطِیئَةِ مُبَادِرَةً وَ بِمَعَاصِیکَ مُولَعَةً وَ لِسَخَطِکَ مُتَعَرِّضَةً تَسْلُکُ بِی مَسَالِکَ الْمَهَالِکِ وَ تَجْعَلُنِی عِنْدَکَ أَهْوَنَ هَالِکٍ کَثِیرَةَ الْعِلَلِ طَوِیلَةَ الْأَمَلِ إِنْ مَسَّهَا الشَّرُّ تَجْزَعُ وَ إِنْ مَسَّهَا الْخَیْرُ تَمْنَعُ مَیَّالَةً إِلَى اللَّعِبِ وَ اللَّهْوِ مَمْلُوَّةً بِالْغَفْلَةِ وَ السَّهْوِ تُسْرِعُ بِی إِلَى الْحَوْبَةِ وَ تُسَوِّفُنِی بِالتَّوْبَةِ إِلَهِی أَشْکُو إِلَیْکَ عَدُوّا یُضِلُّنِی وَ شَیْطَانا یُغْوِینِی قَدْ مَلَأَ بِالْوَسْوَاسِ صَدْرِی وَ أَحَاطَتْ هَوَاجِسُهُ بِقَلْبِی یُعَاضِدُ لِیَ الْهَوَى وَ یُزَیِّنُ لِی حُبَّ الدُّنْیَا وَ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ الطَّاعَةِ وَ الزُّلْفَى، خدایا از نفسى که فراوان به بدى فرمان می‌دهد به تو شکایت مىکنم، همان نفسى که شتابنده به سوى خطا، و آزمند به انجام گناهان، و در معرض خشم توست، نفسى که مرا به راه هلاکت مىکشاند، و هستىام را نزد تو از پستترین تباهشدگان قرار مىدهد، بیماریهایش بسیار، آرزویش دراز است، اگر گزندى به او در رسد بىتابى مىکند، و اگر خیرى به او رسد از انفاقش دریغ مىورزد، به بازى و هوسرانى میل بسیار دارد، از غفلت و اشتباه آکنده است، مرا به تندى به جانب گناه مىراند، و با من در توبه و ندامت امروز و فردا مىکند، خدایا از دشمنى که گمراهم مىکند و از شیطانى که به بى راههام مىبرد به تو شکایت مىکنم، شیطانى که سینهام را از وسوسه انباشته و زمزمههاى خطرناکش قلبک را فرا گرفته است، شیطانى که با هوا و هوس برایم کمک مىکند، و عشق به دنیا را در دیدگانم زیور مىبخشد، و بین من و بندگى و مقام قرب پرده مىافکند إِلَهِی إِلَیْکَ أَشْکُو قَلْبا قَاسِیا مَعَ الْوَسْوَاسِ مُتَقَلِّبا وَ بِالرَّیْنِ وَ الطَّبْعِ مُتَلَبِّسا وَ عَیْنا عَنِ الْبُکَاءِ مِنْ خَوْفِکَ جَامِدَةً وَ إِلَى مَا یَسُرُّهَا طَامِحَةً إِلَهی لا حَوْلَ لِی وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِقُدْرَتِکَ وَ لا نَجَاةَ لِی مِنْ مَکَارِهِ الدُّنْیَا اِلّا بِعِصْمَتِکَ فَأَسْأَلُکَ بِبَلاغَةِ حِکْمَتِکَ وَ نَفَاذِ مَشِیَّتِکَ أَنْ لا تَجْعَلَنِی لِغَیْرِ جُودِکَ مُتَعَرِّضا وَ لا تُصَیِّرَنِی لِلْفِتَنِ غَرَضا وَ کُنْ لِی عَلَى الْأَعْدَاءِ نَاصِرا وَ عَلَى الْمَخَازِی وَ الْعُیُوبِ سَاتِرا وَ مِنَ الْبَلاءِ [الْبَلایَا] وَاقِیا وَ عَنِ الْمَعَاصِی عَاصِما بِرَأْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ خدایا از دل همچون سنگى که با وسوسه زیرورو مىشود و به آلودگى گناه و سیاسى نافرمانى آلوده شده به تو شکایت مىکنم، خدایا از چشمى که از گریه ناشى از هراس تو خشک شده، و در عوض به مناظرى که خوشآیند آن است خیره گشته به تو گلایه مىکنم، خدایا توان و نیرویى براى من جز به قدرت تو نیست، راه نجاتى از گرفتاریهاى دنیا جز نگهدارى تو برایم نمىباشد، از تو خواستارم به رسایى حکمتت، و نفوذ ارادهات که مرا جز جودت در معرض چیزى قرار ندهى، و هدف فتنهها نگردانى، و علیه دشمنانم یاور باشى، و پردهپوش رسوائیها و عیوبم گردى، و از بلا نگهدار، و از گناهان بازدارندهام باشى به مهر و رحمتت اى مهربانترین مهربانان