مناجات خمس عشرة [یعنى مناجاتهاى پانزدهگانه] از مولاى ما على بن الحسین علیهما السلام است، علامه مجلسى رحمه الله علیه در کتاب بحار الانوار فرموده است: من این مناجات را به روایت از آن حضرت در کتابهاى بعضى از علما (رضوان الله علیهم) یافتم. المناجاة الاولى: مناجاة التائبین مناجات اوّل: رازونیاز توبهکنندگان بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است إِلَهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطَایَا ثَوْبَ مَذَلَّتِی وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ یَا أَمَلِی وَ بُغْیَتِی وَ یَا سُؤْلِی وَ مُنْیَتِی فَوَعِزَّتِکَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِی سِوَاکَ غَافِرا وَ لا أَرَى لِکَسْرِی غَیْرَکَ جَابِرا وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَیْکَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِکَانَةِ لَدَیْکَ فَإِنْ طَرَدْتَنِی مِنْ بَابِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ إِنْ رَدَدْتَنِی عَنْ جَنَابِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَاهْ مِنْ خَجْلَتِی وَ افْتِضَاحِی وَ وَا لَهْفَاهْ مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اجْتِرَاحِی أَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ وَ لا تُخْلِنِی فِی مَشْهَدِ الْقِیَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِکَ وَ غَفْرِکَ وَ لا تُعْرِنِی مِنْ جَمِیلِ صَفْحِکَ وَ سَتْرِکَ إِلَهِی ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِی غَمَامَ رَحْمَتِکَ، خدایا! گناهان بر من لباس خوارى پوشانده، و دورى از تو جامه درماندگى بر تنم پیچیده، و بزرگى جنایتم دلم را می‌رانده، پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن، اى آرزویم و مرادم و خواستهام و امیدم، به عزّتت سوگند براى گناهانم آمرزندهاى جز تو نمىیابم، و براى دلشکستگىام جبرانکنندهاى جز تو نمىبینم، به پیشگاهت با توبه و انابه فروتنى نمودم، و با ذلّت و خوارى، به درگاهت تسلیم شدم، اگر مرا از درگاهت برانى به که روى آورم؟ و اگر از آستانت بازگردانى به که پناه برم؟ در این حال افسوس از شرمندگى و رسوایىام، و دریغ از زشتى کردار و فراهم آوردن گناهانم، اى آمرزنده گناهان بزرگ، و اى جبران کننده استخوان شکسته، از تو درخواست مىکنم که گناهان تباهکنندهام را بر من ببخشایى، و بر من بپوشانى پنهانکاریهاى رسواکنندهام را، و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بىبهره مگذارى، و از پوشش زیباى چشمپوشىات عریان و بىپوشش رها نسازى، خدایا سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز وَ أَرْسِلْ عَلَى عُیُوبِی سَحَابَ رَأْفَتِکَ إِلَهِی هَلْ یَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ اِلّا إِلَى مَوْلاهُ أَمْ هَلْ یُجِیرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ إِلَهِی إِنْ کَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ وَ إِنْ کَانَ الاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَةِ حِطَّةً فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ لَکَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى إِلَهِی بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ تُبْ عَلَیَّ وَ بِحِلْمِکَ عَنِّی اعْفُ عَنِّی وَ بِعِلْمِکَ بِی ارْفَقْ بِی إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَابا إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ: و ابر مهربانىات را به سوى عیبهایم گسیل کن، خدایا آیا برده فرارى جز به جانب مولایش باز مىگردد؟ یا کسى به او از خشم مولایش جز مولایش پناه مىدهد؟ خدایا اگر پشیمانى از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم، و اگر آمرزشطلبى از خطاکارى سبب فرو ریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم، حق رضایت با توست تا راضى شوى، خدایا با قدرتت بر من توبهام را بپذیر، و با بردبارىاست نسبت به من از من درگذر، و با آگاهىات از حال من با من مدارا فرما، خدایا تویى که به روى بندگانت درى به سوى بخششت گشودى و آن را توبه نامیدى، و خود فرمودى: تُوبُوا إِلَى اللهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ إِلَهِی إِنْ کَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ إِلَهِی مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاکَ فَتُبْتَ عَلَیْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِکَ فَجُدْتَ عَلَیْهِ یَا مُجِیبَ الْمُضْطَرِّ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ یَا عَظِیمَ الْبِرِّ یَا عَلِیما بِمَا فِی السِّرِّ یَا جَمِیلَ السِّتْرِ [السَّتْرِ] اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ إِلَیْکَ وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِکَ [بِجِنَانِکَ] وَ تَرَحُّمِکَ لَدَیْکَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِی وَ لا تُخَیِّبْ فِیکَ رَجَائِی وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِی وَ کَفِّرْ خَطِیئَتِی بِمَنِّکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ «بازگردید به جانب خدا، بازگشتى خالصانه»، پس عذر کسىکه از ورود به این در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه مىتواند باشد؟ خدایا اگر نافرمانى و گناه از بندهات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زیباست، خدایا نخستین، کسى نیستم که تو را نافرمانى کرده و حضرتت توبهپذیرش شدى، و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مرا مورد احسانش قرار دادى، اى پاسخگوى درماندگان، اى برطرف کننده زیان، اى بزرگ نیکى، اى داناى نهان، اى زیبا پردهپوش، به جود و کرمت به سوى تو شفاعت مىجویم، و توسّل مىکنم نزد تو به فضل و رحمتت دعایم را اجابت کن، امیدم را به خود ناامید مساز، و توبهام را بپذیر، و با احسان و مهرت خطاهایم را نادیه گیر، اى مهربانترین مهربانان