بِسْمِ ﭐللهِ ﭐلرَّحْمَنِ ﭐلرَّحِيمِ به نام خدا که رحمتش بىاندازه استو مهربانىاش همیشگى. تَبَارَکَ ﭐلَّذِی بِیَدِهِ ﭐلْمُلْکُ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۱﴾ همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایى [همه هستى] به دست اوست و او بر هر کارى تواناست. «۱» ﭐلَّذِی خَلَقَ ﭐلْمَوْتَ وَﭐلْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاًَ وَهُوَ ﭐلْعَزِیزُ ﭐلْغَفُورُ ﴿۲﴾ آنکه مرگ و زندگى را آفرید تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید، و او تواناى شکستناپذیر و بسیار آمرزنده است. «۲» ﭐلَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقاً مَّا تَرَىٰ فِی خَلْقِ ﭐلرَّحْمَـٰنِ مِن تَفَاوُتٍ فَـﭑرْجِعِ ﭐلْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِن فُطُورٍ ﴿۳﴾ آنکه هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید. در آفرینش [خداى] رحمان، ناهماهنگى نمىبینى، پس بار دیگر بنگر آیا هیچ خلل و سستى مىبینى؟ «۳» ثُمَّ ﭐرْجِعِ ﭐلْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنقَلِبْ إِلَیْکَ ﭐلْبَصَرُ خَاسِئَاً وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿۴﴾ سپس بار دیگر بنگر تا دیدهات در حالى که خسته و کمسو شده [و از یافتن خلل و نابسامانى و ناهماهنگى فرو مانده] و درمانده شده است، به سویت باز گردد. «۴» وَلَقَدْ زَیَّنَّا ﭐلسَّمَاءَ ﭐلدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُوماً لِّلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ ﭐلسَّعِیرِ ﴿۵﴾ همانا ما آسمان دنیا را با چراغهایى آراستیم و آنها را تیرهایى براى راندن شیطانها قرار دادیم، و براى آنان [در آخرت] آتشى افروخته آماده کردهایم؛ «۵» وَلِلَّذِینَ کَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ ﭐلْمَصِیرُ ﴿۶﴾ و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند، عذاب دوزخ است و دوزخ عاقبت بدی است. «۶» إِذَا أُلْقُواْ فِیهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِیقاً وَهِیَ تَفُورُ ﴿۷﴾ هنگامى که در آن افکنده شوند از آن در حالى که در جوش و فوران است، صدایى هولناک و دلخراش مىشنوند. «۷» تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ ﭐلْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿۸﴾ نزدیک است که از شدت خشم متلاشى و پارهپاره شود. هرگاه گروهى در آن افکنده شوند، نگهبانانش از آنان مىپرسند: آیا شما را بیمدهندهاى نیامد؟ «۸» قَالُواْ بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ ﭐللهُ مِن شَیْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿۹﴾ مىگویند: چرا، بیمدهنده آمد، ولى او را انکار کردیم و گفتیم: خدا هیچ چیز نازل نکرده است؛ شما بیمدهندگان جز در گمراهى بزرگى نیستید؛ «۹» وَقَالُواْ لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ ﭐلسَّعِیرِ ﴿۱۰﴾ و مىگویند: اگر ما [دعوت سعادتبخش آنان را] شنیده بودیم، یا [در حقایقى که براى ما آوردند] تعقّل کرده بودیم، در میان اهل آتش سوزان نبودیم. «۱۰» فَـﭑعْتَرَفُواْ بِذَنبِهِمْ فَسُحْقاً لِّأَصْحَابِ ﭐلسَّعِیرِ ﴿۱۱﴾ پس به گناه خود اعتراف مىکنند. مرگ و دورى از رحمت بر اهل آتش سوزان باد. «۱۱» إِنَّ ﭐلَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِـﭑلْغَیْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿۱۲﴾ بىتردید کسانى که در نهان از پروردگارشان مىترسند، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است. «۱۲» وَأَسِرُّواْ قَوْلَکُمْ أَوِ ﭐجْهَرُواْ بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ ﭐلصُّدُورِ ﴿۱۳﴾ و گفتارتان را پنهان کنید یا آن را آشکار سازید، مسلماً او به نیّات و اسرار سینهها داناست. «۱۳» أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ ﭐللَّطِیفُ ﭐلْخَبِیرُ ﴿۱۴﴾ آیا کسى که [همه موجودات را] آفریده است نمىداند؟!! و حال آنکه او لطیف و آگاه است. «۱۴» هُوَ ﭐلَّذِی جَعَلَ لَکُمُ ﭐلْأَرْضَ ذَلُولاًَ فَـﭑمْشُواْ فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُواْ مِن رِّزْقِهِ وَإِلَیْهِ ﭐلنُّشُورُ ﴿۱۵﴾ اوست که زمین را براى شما رام قرار داد، بنابراین بر اطراف و جوانب آن راه روید و از روزى خدا بخورید، و برانگیخته شدن مردگان و رستاخیز به سوى اوست. «۱۵» ءَأَمِنتُم مَّن فِی ﭐلسَّمَاءِ أَن یَخْسِفَ بِکُمُ ﭐلْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿۱۶﴾ آیا از کسى که [حاکمیت و فرمانروایىاش] در آسمان قطعى است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیدهاید، از اینکه [با شکافتن زمین] شما را در آن فرو برد در حالى که جنبش موجآسایش را ادامه دهد؟ «۱۶» أَمْ أَمِنتُم مَّن فِی ﭐلسَّمَاءِ أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿۱۷﴾ آیا از کسى که حاکمیت و فرمانروایىاش در آسمان قطعى است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیدهاید از اینکه توفانى سخت [که با خود ریگ و سنگ مىآورد] بر شما فرستد؟ پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است! «۱۷» وَلَقَدْ کَذَّبَ ﭐلَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿۱۸﴾ مسلماً کسانى که پیش از آنان بودند [آیات خدا و پیامبران را انکار کردند]، پس [بنگر] عذاب من چگونه بود! «۱۸» أَوَلَمْ یَرَوْاْ إِلَى ﭐلطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا ﭐلرَّحْمَـٰنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿۱۹﴾ آیا ندانستهاند که پرندگان بالاى سرشان را در حالى که بال مىگشایند و مىبندند، فقط [خداى] رحمان در فضا نگه مىدارد؟ یقیناً او بر همه چیز بیناست. «۱۹» أَمَّنْ هَذَا ﭐلَّذِی هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ ﭐلرَّحْمَـٰنِ إِنِ ﭐلْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿۲۰﴾ آیا آن کیست [از] سپاه‌تان که شما را به هنگام نزول عذاب در برابر خداى رحمان یارى دهد؟ کافران جز دچار فریب [شیطان] نیستند. «۲۰» أَمَّنْ هَذَا ﭐلَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّواْ فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿۲۱﴾ یا کیست آنکه به شما روزى دهد، اگر خدا روزىاش را از شما باز دارد؟ [نه اینکه حقیقت را نمىدانند] بلکه در سرکشى و دور شدن [از حق سرسختى و] پافشارى مىکنند. «۲۱» أَفَمَن یَمْشِی مُکِبّاً عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّن یَمْشِی سَوِیّاً عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿۲۲﴾ آیا کسى که نگونسار و به صورت افتاده حرکت مىکند، هدایتیافتهتر است یا آنکه راستقامت بر راه مستقیم مىرود؟ «۲۲» قُلْ هُوَ ﭐلَّذِی أَنشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ ﭐلسَّمْعَ وَﭐلْأَبْصَارَ وَﭐلْأَفْئِدَةَ قَلِیلاًَ مَّا تَشْکُرُونَ ﴿۲۳﴾ بگو: اوست که شما را آفرید و براى شما گوش و دیده و دل قرار داد، ولى اندکى سپاس مىگزارید. «۲۳» قُلْ هُوَ ﭐلَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی ﭐلْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾ بگو: اوست که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مىشوید. «۲۴» وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَذَا ﭐلْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۲۵﴾ و مىگویند: اگر راستگویید این وعده وقوع [رستاخیز] کى خواهد بود؟ «۲۵» قُلْ إِنَّمَا ﭐلْعِلْمُ عِندَ ﭐللهِ وَإِنَّمَا أَنَاْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿۲۶﴾ بگو: دانش [این حقیقت] فقط نزد خداست و من تنها بیمدهندهاى آشکارم. «۲۶» فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ وَقِیلَ هَذَا ﭐلَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿۲۷﴾ پس زمانى که آن [وعده داده شده] را از نزدیک ببینند، چهره کافران درهم و زشت گردد [و به آنان گویند:] این است همان چیزى که آن را [از روى مسخره] مىخواستید. «۲۷» قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ ﭐللهُ وَمَن مَّعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ ﭐلْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۲۸﴾ بگو: به من خبر دهید اگر خدا من و هر که را با من است هلاک کند، یا مورد رحمت قرار دهد، در آن صورت چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه خواهد داد؟ «۲۸» قُلْ هُوَ ﭐلرَّحْمَـٰنُ ءَامَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿۲۹﴾ بگو: اوست رحمان، به او ایمان آوردیم، و بر او توکل کردیم، پس به زودى خواهید دانست چه کسى در گمراهى آشکار است. «۲۹» قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْراً فَمَن یَأْتِیکُم بِمَاءٍ مَّعِینٍ ﴿۳۰﴾ بگو: به من خبر دهید اگر آب مورد بهرهبردارى شما [چون آب رودها، چشمهها، سدها و چاهها] در زمین فرو رود [تا جائى که از دسترس شما خارج گردد] نهایتاً کیست که برایتان آب روان و گوارا بیاورد؟! «۳۰»