و مستحبّ است نمازگزاران بر جاى خود بایستند، به خصوص پیشنماز تا جنازه را بردارند، و در روایتى وارد شده: پس از فارغشدن از نماز بگوید: ربّنا اتنا فى الدّنیا حسنة و فى الاخرة حسنة و قنا عذاب النّار. از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: برادران مؤمن را از مردن او خبر دهند، تا بر جنازه او حاضر شوند، و بر او نماز بخوانند، و برایش استغفار کنند، که می‌ّت و همه آنان ثواب ببرند. در حدیث حسن از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: چون مؤمن را در قبر مىگذارند، او را ندا مىکنند: اول عطایى که به تو دادیم بهشت است، و اول عطایى که به تشییعکنندگان جنازه تو دادیم آمرزش گناهان ایشان است. و در حدیث دیگرى فرمود: اول تحفهاى که در قبر به مؤمن مىدهند آن است که هرکس را همراه جنازه او بوده مىآمرزند. و در حدیث دیگرى فرمود: هرکه جنازه مؤمنى را همراهى کند، تا او را دفن کنند، حق تعالى در قیامت هفتاد فرشته بر او مىگمارد، که او را همراهى کنند، و برایش از قبر تا جایگاه حساب استغفار نماید. و فرمود: هرکه یک طرف جنازه را بگیرد، بیستوپنچ گناه کبیرهاش آمرزیده مىشود و اگر چهار طرف از گناهانش خارج مىشود، و باید جنازه را چهار نفر بردارند، و براى کسىکه تشییع جنازه مىکند، بهتر است اول دست راست می‌ّت را که جانب چپ جنازه است به دوش راست خود بردارد، سپس پاى راست می‌ّت را باز به دوش راست بردارد، آنگاه از پشت جنازه برود، و پاى چپ می‌ّت را به دوش چپ بردارد، سپس دست چپ می‌ّت را که جانب راست جنازه است به دوش چپ بردارد، و اگر بار دیگر بخواهد چهار گوشه تابوت را بگیرد، از پیش جنازه نرود، بلکه از جانب پشت جنازه بازگردد، و باز همان روش عمل کند. و اکثر علما بر عکس گفتهاند، اول ابتدا به دست راست جنازه، سپس به پاى راست، آنگاه به پاى چپ، سپس به دست چپ، و موافق احادیث معتبر صورت اول بهتر است، و اگر هر دو صورت را بجا آوردند بهتر مىباشد، و افضل آن است که دنبال جنازه، یا پهلوها راه رود نه پیش جنازه، و ظاهر اکثر احادیث آن است که اگز جنازه مؤمن باشد، جلوى آن راه رفتن خوب است، و در جنازه آنکه خلاف مذهب اهل بیت است خوب نیست، زیرا ملائکه او را به عذاب استقبال مىکنند، و سواره رفتن دنبال جنازه مکروه است