چهاردهم: روایت شده: مردى از طولانى شدن اجابت دعایش نزد امیر مؤمنان علیه السّلام شکایت کرد، حضرت فرمود: چرا دعاى سریعالإجابه را نمىخوانى؟ پرسید کدام دعاست؟ فرمود: بگو: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاَْعْظَمِ الاَْجَلِّ الاَْکْرَمِ الْمَخْزوُنِ الْمَکْنُونِ النُّورِ الْحَقِّ الْبُرْهانِ الْمُبینَ الَّذى هُوَ نُورٌ مَعَ نُورٍ وَ نُورٌ مِنْ نُورٍ وَ نُورٌ فى نُورٍ وَ نُورٌ عَلى کُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ فَوْقَ کُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ تُضیئُ بِهِ کُلُّ ظُلْمَةٍ وَ یُکْسَرُ بِهِ کُلُّ شِدَّةٍ وَ کُلُّ شَیْطانٍ مَریدٍ وَ کُلُّ جَبارٍ عَنیدٍ لا تَقِرُّبِهِ اَرْضٌ وَلایَقُومُ بِهِ سَمآءٌ وَ یَاْمَنُ بِهِ کُلُّ خآئِفٍ وَ یَبْطُلُ بِهِ سِحْرُ کُلِّ ساحِرٍ وَ بَغْىُ کُلِّ باغٍ وَ حَسَدُ کُلِّ حاسِدٍ وَ یَتَصَدَّعُ لِعَظَمَتِهِ الْبَرُّ وَالْبَحْرُ وَ یَسْتَقِلُّ بِهِ الْفُلْکُ حینَ یَتَکَلَّمُ بِهِ الْمَلَکُ فَلا یَکُونُ لِلْمَوْجِ عَلَیْهِ سَبیلٌ وَ هُوَ اسْمُکَ الاَْعْظَمُ الاَعْظَمُ الاَجَلُّ الاَْجَلُّ النُّورُ الاَْکْبَرُ الَّذى سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ وَاسْتَوَیْتَ بِهِ عَلى عَرْشِکَ وَ اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ وَاَسْئَلُکَ بِکَ وَ بِهِمْ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا خدایا از تو مىخواهم به اسم بزرگ بزرگ‌تر محفوظ پنهان نور پایدار برهان آشکار آنکه نورى است با نور، و نورى است از نور، و نورى است در نور، و نورى است بر هر نور، و نورى است بالاى هر نور، و نورى است که روشنى گیرد به آن هر تاریکى، و با آن هر سختى شکسته شود، و هر شیطان گردنکشى، و هر جبّار لجبازى، نورى که هیچ زمینى با وجود آن قرار نگیرد، و هیچ آسمانى با وجود آن نایستد، هر هراسندهاى به آن ایمنى یابد، و سحر هر جادوگرى به آن باطل مىشود، و به آن تجاوز هر متجاوزى، و حسد هر حسدورزى از بین مىرود، و در برابر عظمتش خشکى و دریا مىشکافد، و حمل مىکند آن را کشتى، زمانىکه فرشته به آن سخن مىگوید، پس براى موج بر کشتى راهى نباشد، و آن نام توست نام بزرگ‌تر بزرگ‌تر برجستهتر برجستهتر، نور اکبر، که خود را به آن نامیدى، و با آن بر عرشت استوار شدى، و به محمّد و اهل بیتش به تو رو مىکنم و از تو مىخواهم به حق تو و به حق ایشان اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و با من چنینوچنان کنى بجاى کذا و کذا حاجت بخواهد. پانزدهم: از عمرو بن ابى المقدام روایت شده: حضرت صادق علیه السّلام این دعا را بر من املا کرد، و این دعا جامع دنیا و آخرت است، پس از حمد و ثناى خداى عزّ و جلّ مىگویى: اَللّهُمَّ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْحَلیمُ الْکَریمُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْواحِدُ الْقَهّارُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْمَلِکُ الْجَبّارُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الرَّحیمُ الْغَفّارُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الشَّدیدُ الْمِحالُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْکَبیرُ الْمُتَعالِ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ السَّمیعُ الْبَصیرُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْمَنیعُ الْقَدیرُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْغَفُورُ الشَّکُورُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْحَمیدُ الْمَجیدُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْغَنِىُّ الْحَمیدُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْحَنّانُ الْمَنّانُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْحَلیمُ الدَّیّانُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْجَوادُ الْماجِدُ خدایا تویى خدا، معبودى جز تو نیست، بردبار و بزرگوار، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، عز و حکیم، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست یگانه و قهّار، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، فرمانروا و جبّار، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، مهربان و آمرزشگر، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، سخت قدرت، و تویى خدا معبودى جز تو نیست بزرگ و بر‌تر، و تویى خدا معبودى جز تو نیست شنوا و بینا، و تویى خدا معبودى جز تو نیست توانمند و توانا، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست آمرزنده و قدردان، و تویى خدا معبودى جز تو نیست، ستوده و بزرگوار، و تویى خدا معبودى جز تو نیست، بىنیاز و ستوده، و تویى خدا معبودى جز تو نیست، آمرزنده و دوستدار، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، پرمهر و پر احسان، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، بردبار و جزادهنده، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، بخشنده و شکوه‌مند وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْواحِدُ الاَْحَدُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْغائِبُ الشّاهِدُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الظّاهِرُ الْباطِنُ وَ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ بِکُلِّشَیْئٍ عَلیمٌ تَمَّ نُورُکَ فَهَدَیْتَ وَ بَسَطْتَ یَدَکَ فَاَعْطَیْتَ رَبَّنا وَجْهُکَ اَکْرَمُ الْوُجُوهِ وَجَهَتُکَ خَیْرُ الْجِهاتِ وَ عَطِیَّتُکَ اَفْضَلُ الْعَطایا وَ اَهْنَاُها تُطاعُ رَبَّنا فَتَشْکُرُ وَ تُعْصى رَبَّنا فَتَغْفِرُ لِمَنْ شِئْتَ تُجیبُ الْمُضْطَرّینَ وَ تَکْشِفُ السُّوءَ وَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ وَ تَعْفُو عَنِ الذُّنُوبِ لا تُجازى اَیادیکَ وَلاتُحْصى نِعَمُکَ وَلایَبْلُغُ مِدْحَتَکَ قَوْلُ قآئلٍ و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، یگانه و یکتا، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، پنهان و پیدا، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، آشکار و نهان، و تویى خدا، معبودى جز تو نیست، داناى به هرچیز، کامل است نورت، پس هدایت کردى، و دست لطفت را گشودى پس عطا نمودى، پروردگار ما جلوه تو گرامىترین جلوهها است، و سویهات بهترین سویهها است، و بخششت بر‌ترین بخششها، و گوارا‌ترین آنهاست، پروردگارا اطاعت شوى پس قدردانى کنى، و نافرمانى شوى، پس بیامرزى هرکه را که بخواهى، درماندگان را اجابت نمایى، و بدى را برطرف کنى، و توبه را بپذیرى، و از گناهان گذشت نمایى، عطاعایت پاداش داده نمىشود، و نعمتهایت به شماره نیاید، و گفتار گویندهاى به ثنایت نرسد اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ رَوْحَهُمْ وَ راحَتَهُمْ وَ سُرُورَهُمْ وَاَذِقْنى طَعْمَ فَرَجِهِمْ وَ اَهْلِکْ اَعْدآئَهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ وَ آتِنا فِى الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ وَاجْعَلْنا مِنَ الَّذینَ لاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاهُمْ یَحْزَنُونَ وَاجْعَلْنى مِنَ الَّذینَ صَبَرُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ وَ ثَبِّتْنى بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِى الْحَیوةِ الدُّنْیا وَ فِى الاْخِرَةِ وَ بارِکْ لى فِى الْمَحْیا وَ الْمَماتِ وَالْمَوْقِفِ وَالنُّشُورِ وَ الْحِسابِ وَالمیزانِ وَ اَهْوالِ یَوْمِ الْقِیمَةِ وَ سَلِّمْنى عَلَى الصِّراطِ وَ اَجِزْنى عَلَیْهِ وَارْزُقْنى عِلْماً نافِعاً وَ یَقیناً صادِقاً وَ تُقىً وَ بِرّاً وَ وَرَعاً وَ خَوْفاً مِنْکَ وَ فَرَقاً یُبَلِّغُنى مِنْکَ زُلْفى وَلایُباعِدُنى عَنْکَ وَاحْبِبْنى وَلاتُبْغِضْنى وَ تَوَلَّنى وَلاتَخْذُلْنى وَ اَعْطِنى مِنْ جَمیعِ خَیْرِ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ ما عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مالَمْ اَعْلَمْ وَ اَجِرْنى مِنَ السُّوءِ کُلِّهِ بِحَذا فیرِهِ ما عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مالَمْ اَعْلَمْ خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و در فرجشان، و آسودگى و راحتى و شادىشان شتاب فرما، و طعم فرجشان را به من بچشان، و دشمنانشان را از جنّ و انس نابود کن، و به ما در دنیا و آخرت حسنه عنایت فرما، و ازعذاب آتش حفظ کن، و ما را از کسانىکه خوفى بر آنان نیست، و اندوهگین نمىشوند قرار ده، و ما را از کسانى بدار که صبر کردند، و بر پروردگارشان توکّل مىکنند، و مرا در دنیا و آخرت به گفتار ثابت پابرجا دار، و به من برکت ده، در زندگى و مرگ و جایگاه آن جهان، و بازگشت دوباره، و کنار حساب و میزان، و هراسهاى روز قیامت، و بر صراط سالمم بدار، و از آن بگذرانم، و نصیب من فرما دانش سودمند و یقین صادقانه و تقوا و نیکى و پارسایى و بیم از خود، و ترسى که مرا به مقام قرب تو برساند و از تو دورم نسازد، و دوستم بدار، و دشمنم مدار، و سرپرستم باش، و مرا وا مگذار، و از همه خیر دنیا و آخرت، آنچه که از آن دانستم و ندانستم به من عطا فرما، و از همه بدیها به تمامىاش آنچه را از آن دانستم و ندانستم پناهم ده شانزدهم: از معاویة بن عمّار نقل شده: به حضرت صادق علیه السّلام عرض کردم: آیا مرا به آموختن دعایى اختصاص نمىدهى؟ فرمود: چرا، بگو: یا واحِدُ یا ماجِدُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ یا عَزیزُ یا کَریمُ یا حَنّانُ یا سامِعَ الدَّعَواتِ یا اَجْوَدَ مَنْ سُئِلَ وَ یا خَیْرَ مَنْ اَعْطى یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ قُلْتَ (وَ لَقَدْنا دانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجیبُونَ) اى یگانه، اى بزرگوار، اى یکتا، اى بىنیاز، اى که نزاد، و‌زاده نشده، و احدى همتایش نیست، اى عزیز، اى بزرگوار، اى پرمهر، اى شنواى دعاها، اى بخشندهترین کسىکه درخواست شد، اى بهترین کسىکه عطا کرد، اى خدا اى خدا اى خدا، فرمودى: نوح ما را خواند، پس، چه خوب پاسخگویى بودیم آنگاه حضرت فرمود: رسول خدا صلّى الله علیه و آله مىگفت: نَعَمْ لَنِعْمَ الْمُجیبُ اَنْتَ وَ نِعْمَ الْمَدْعُوُّ وَ نِعْمَ الْمَسْؤُلُ اَسْئَلُکَ بِنُورِ وَجْهِکَ وَ اَسْئَلُکَ بِعِزَّتِکَ وَ قُدْرَتِکَ وَ جَبَروُتِکَ وَ اَسْئَلُکَ بِمَلَکُوتِکَ وَ دِرْعِکَ الْحَصینَةِ وَ بِجَمْعِکَ وَ اَرْکانِکَ کُلِّها وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ بِحَقِّ الاَْوْصِیآءِ بَعْدَ مُحَمَّدٍ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا آرى همانا تو خوب پاسخگویى هستى، و خوب خوانده شدهاى مىباشى، و خوب درخواست شدهاى، به نور جلوهات از تو مىخواهم، به عزّت و قدرت و جبروتت از تو مىخواهم، به ملکوت و دژ محکم و جمع و همه پایههایت از تو درخواست مىکنم، و به حق محمّد و به حق جانشینان پس از محمّد اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و با من چنینوچنان کنى هفدهم: روایت شده: شخصى از مردم کوفه معروف به ابو جعفر، به حضرت صادق علیه السّلام عرض کرد: به من دعایى بیاموز، که آن را بخوانم، فرمود: بگو: یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ یا مَنْ امَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ عُسْرَةٍ وَ یا مَنْ یُعْطى بِالْقَلیلِ الْکَثیرَ یا مَنْ اَعْطى مَنْ سَئَلَهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً یا مَنْ اَعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَ لَمْ یَعْرِفْهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَعْطِنى بِمَسْئَلَتى مِنْ جَمیعِ خَیْرِ الدُّنْیا وَ جَمیعِ خَیْرِ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَنى وَ زِدْنى مِنْ سَعَةِ فَضْلِکَ یا کَریمُ اى که براى هر خیرى امیدوار به اویم، اى که نزد هر دشوارى از خشمش ایمنم، اى که در برابر اندک، بسیار عطا مىکند، اى که هرکه از او خواست، از روى مهر و رحمتش بخشید، اى که هر که از او نخواست، و او را نشناخت عطا فرمود، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و به درخواستم از همه خیر دنیا، و همه خیر آخرت به من عطا کن، زیرا کاستنى نیست آنچه را که به من عطا کنى، و از فراخى فضلت به من بیفزا اى کریم هجدهم: روایت شده: حضرت باقر علیه السّلام این دعا را به برادرش عبد الله بن على تعلیم فرمود: اَللّهُمَّ ارْفَعْ ظَنّى صاعِدا وَلاتُطْمِعْ فِىَّ عَدُوّاً وَ لاحاسِداً وَاْحْفَظْنى قآئِماً وَ قاعِداً وَ یَقْظانَ وَ راقِداً اَللّهُمَّ اغْفِرْلى وَارْحَمْنى وَاهْدِنى سَبیلَکَ الاَْقْوَمَ وَ قِنى حَرَّ جَهَنَّمَوَاحْطُطْ عَنِّى الْمَغْرَمَ وَ الْمَاْثَمَ وَاجْعَلْنى مِنْ خِیارِ الْعالَمِ خدایا گمانم را رفعت ده، تا از مرحله سوء ظن به فضاى حسن ظن بالا رود، و درباره من دشمنى و حسودى را به طمع می‌نداز، و مرا در حال ایستاده و نشسته، و در بیدارى و خواب حفظ فرما، خدایا مرا بیامرز، و به من رحم کن، و مرا به راه استوارترت هدایت فرما، و از سوزش دوزخ حفظ کن، و سنگینى بدهى و گناه را از من فرو ریز، و مرا از خوبان جهان قرار ده