هشتم: از حضرت جواد علیه السّلام روایت شده: براى گشایش امر به خواندن این دعا مداومت کن: یا مَنْ یَکْفى مِنْ کُلِّشَىْءٍ وَلایَکْفى مِنْهُ شَیْى ءٌ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى اى که کفایت کند از هرچیز و کفایت نکند از او چیزى کفایت کن مرا در آنچه مهمّ است نهم: از حضرت سجاد علیه السّلام نقل شده: به فرزند خود مىفرمود: اى پسرک من، هرگاه به یکى از شما مصیبتى برسد، یا حادثهاى بر او فرود آید، وضوى کامل بگیرد، و دو رکعت-یا چهار رکعت-نماز بخواند، و در آخر آن بگوید: یا مَوْضِعَ کُلِّ شَکْوى وَ یا سامِعَ کُلِّ نَجْوى وَ یا شاهِدَ کُلِّ مَلاٍَ وَ یا عالِمَ کُلِّ خَفِیَّةٍ وَ یا دافِعَ ما یَشآءُ مِنْ بَلِیَّةٍ یا خَلیلَ اِبْراهیمَ وَ یا نَجِىَّ مُوسى وَ یا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَدْعُوکَ دُعآءَ مَنِ اشْتَدَّتْ فاقَتُهُ وَ قَلَّتْ حیلَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ دُعآءَ الْغَریبِ الْغَریقِ الْمُضْطَرِّ الَّذى لایَجِدُ لِکَشْفِ ما هُوَ فیهِ اِلّا اَنْتَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ اى جایگاه هر شکایت، اى شنواى هر راز، اى حاضر در هر انجمن، اى داناى هر نهان، اى دور کننده هرچه از بلا که بخواهد، اى دوست ابراهیم، اى سخنگو با موسى، و اى برگزیننده محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) تو را مىخوانم خواندن کسىکه ندارىاش سخت گشته، و چارهاش کم شده، و نیرویش سست گشته، دعاى غریب غریب درمانده، که براى برطرف شدن آنچه در اوست، کسى را جز تو نمىیابد، اى مهربانترین مهربانان به درستى که این دعا را احدى نمىخواند، مگر آنکه حق تعالى حادثه را از او ان شاء الله برطرف مىکند. دهم: از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: براى رفع اندوه و غم غسل مىکنى، و دو رکعت نماز مىخوانى، و مىگویى: یا فارِجَ الْهَمِّ وَ یا کاشِفَ الْغَمِّ یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَ رَحیمَهُما فَرِّجْ هَمّى وَاکْشِفْ غَمّى یا اللهُ الْواحِدُ الاَْحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ اِعْصِمْنى وَ طَهِّرْنى وَ اذْهَبْ بِبَلِیَّتى اى گشاینده اندوه، و اى برطرف کننده غم، اى بخشایشگر دنیا و آخرت، و رحیم هر دو جهان، اندوهم را بگشا، و غمم را برطرف کن، اى خداى یگانه یکتاى بىنیاز که نزاده، و‌زاده نشده، و احدى همتایش نبوده است، مرا نگهدار و پاک کن و بلایم را ببر و ایة الکرسى و معذتین [سورههاى ناس و فلق] را بخوان. یازدهم: روایت شده: براى رفع اندوه، صد مرتبه در سجده مىگویى: یا حَىُّ یا قَیُّومُ یا لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغیثُ فَاکْفِنى ما اَهَمَّنى وَلا تَکِلْنى اِلى نَفْسى اى زنده، اى پا برجا، معبودى جز تو نیست، به رحمتت فریادخواهى مىکنم، از آنچه مرا به اندوه برده کفایتم کن، و به خوشتنم وامگذار دوازدهم: از موسى بن جعفر علیه السّلام نقل شده: به سماعه فرموده: اى سماعه هروقت براى تو، نزد خدا حاجتى پیش آمد بگو: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِی فَاِنَّ لَهُما عِنْدَکَ شَاْناً مِنَ الشَّاْنِ وَ قَدْراً مِنَ الْقَدْرِ فَبِحَقِّ ذلِکَ الْشَّاْنِ وَ بِحَقِّ ذلِکَ الْقَدْرِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلْ بى کَذا وَ کَذا خدایا از تو مىخواهم به حق محمّد و علىّ، به درستى که براى آنها نزد تو شأنى از شأنها، و مقامى از مقامهاست، پس به حق آن شأن، و به حق آن مقام، اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و با من چنین و چنان کنى به درستى که وقتى روز قیامت شود، فرشته مقرّبى و پیامبر مرسلى و مؤمن امتحان شدهاى نماند مگر آنکه در آن روز، نیازمند به محمّد و على علیهما السّلام است. فقیر گوید: ابن الى الحدید از امیر مؤمنان علیه السّلام نقل کرده: وقتى از رسول خدا درخواست کردم، برایم به مغفرت دعا کند فرمود: دعا مىکنم، پس برخاست و نماز خواند، و دست به دعا برداشت، به دعایش گوشد ادم، شنیدم مىگوید: اللهمّ بحقّ علىّ عندک، اغفر لعلىّ. من عرضه داشتم: یا رسول الله این چه دعایى بود؟! فرمود: آیا نزد خدا گرامىتر از تو هست، که من او را نزد حضرتش شفیه خود کنم؟ مؤلّف گوید: ما در باب اول در بیان دعاهاى سجده شکر، بعضى از دعهاهایى را که مناسب این فصل بود ذکر کردیم.