در بیان چند دعا که هنگام بیرونآمدن از خانه خوانده مىشود و آنها هشت دعاست اول: از حضرت امام صادق علیه السّلام نقل شده است انسان زمانى که خواست از خانه خارج شود، هنگام نیّت خروج سه مرتبه بگوید: الله اکبر و سه مرتبه بِاللهِ اَخْرُجُ وَ بِاللهِ اَدْخُلُ وَ عَلَى اللهِ اَتَوَکَّلُ به کمک خدا بیرون مىروم، و به کمک خدا وارد مىشود، و بر خدا توکّل مىکنم آنگاه بگوید: اَللّهُمَّ افْتَحْ لى فى وَجْهى هذا بِخَیْرٍ وَ اخْتِمْ لى بِخَیْرٍ وَقِنى شَرَّ کُلِّ دآبَّةٍ اَنْتَ آخِذٌ بِناصِیَتِها اِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ خدایا در این روز به رویم بگشا به خیر، و برایم پایان بده به خیر، و از شرّ هر جنبندهاى تو که گیرنده مهارش هستى حفظم کن، به درستى که پرودرگارم بر راهى مستقیم است پیوسته در پناه خداى عزّ و جلّ باشد، تا به همان مکانى که در آن بود بازگردد. دوم: از امام زین العابدین علیه السّلام روایت شده است که به هنگام بیرون رفتن از در خانه بگوید: بِسْمِ اللهِ آمَنْتُ بِاللهِ وَ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللهِ به نام خدا، ایمان آوردم به خدا، و بر خدا توکل کردم سوم: از امام باقر علیه السّلام نقل شده است که هرکس زمانى که از منزلش بیرون مىرود بگوید: بِسْمِ اللهِ حَسْبِىَ اللهُ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خَیْرَ اُمُورى کُلِّها وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْیا وَ عَذابِ الاْخِرَةِ به نام خدا، خدا مرا بس است، بر خدا توکل کردم، خدایا خیر همه کارهایم را از تو مىخواهم، و از خارى دنیا و عذاب آخرت به تو پناه مىآورم خدا آنچه از امر دنیا و آخرت او را اندوهگین مىسازد کفایت مىفرماید. چهارم: از حضرت امام صادق علیه السّلام نقل شده است که وقتى که از منزل خود بیرون مىروى بگو: بِسْمِ اللهِ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللهِ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلّا بِاللهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خَیْرَ ما خَرَجْتُ لَهُ وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ شَرِّ ما خَرَجْتُ لَهُ اَللّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِکَ وَ اَتْمِمْ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ وَاسْتَعْمِلْنى فى طاعَتِکَ وَاجْعَلْ رَغْبَتى فیما عِنْدَکَ وَ تَوَفَّنى عَلى مِلَّتِکَ وَ مِلَّةِ رَسُولِکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ به نام خدا، توکّل کردم بر خدا، جنبش و نیرویى نیست مگر به خدا، خدایا، خیر آنچه به خاطرش از خانه بیرون شدم از تو مىخواهم، و از شرّ آنچه به خاطرش بیرون آمدم به تو پناه مىآورم، خدایا از فضلت بر من وسعت بخش، و نعمتت را بر من کامل کن، و مرا در طاعتت به کار گیر، و اشتیاقم را در آنچه نزد توست قرار ده، و مرا بر آیینت و آیین رسولت بمیران پنجم: از امام رضا علیه السّلام نقل شده است که پدرم زمانى که از منزل خارج مىشد، این کلمات را مىگفت: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللهِ وَ قُوَّتِهِ لابِحَوْلٍ مِنّى وَ لا قُوَّتى بَلْ بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ یا رَبِّ مُتَعَرِّضاً لِرِزْقِکَ فَاْتِنى بِهِ فى عافِیَةٍ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است، خارج شدم به قوت و ینروى خدا، نه به قدرت و نیروى خویش، بلکه به قدرت و نیروى تو، اى پروردگارم روزىات را خواستارم، آن را در عین عافیت به من عنایت کن ششم: از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده است که هرکه از منزلش بیرون مىرود، ده مرتبه سوره قل هو الله احد بخواند، پیوسته در حفظ خداى عزّ و جل باشد، و تا به منزلش بازگردد، خدا از او محافظت نماید. هفتم: از امام هفتم علیه السّلام روایت شده است که هرگاه خواستب به سفر روى، بر در خانهات بایست، و سورههاى حمد و قل هو الله احد و قل اعو بربن النّاس و قل اعوذ بربّ الفلق را از پیش رو، و از طرف راست و چپ بخوان، آنگاه بگو: اَللّهُمَّ احْفَظْنى وَاحْفَظْ ما مَعِىَ وَ سَلِّمْنى وَ سَلِّمْ ما مَعِىَ وَ بَلِّغْنى وَ بَلِّغْ ما مَعِىَ بَلاغاً حَسَناً خدایا مرا و آنچه با من است حفظ کن، و مرا و آنچه با من است به سلامت دار، و مرا و آنچه با من است به نیکى برسان هشتم: و نیز از آن حضرت روایت شده است که هرگاه در سفر یا حضر [حضر یعنى ماندن در وطن، در مقابل سفر] از منزلت بیرون رفتى بگو: بِسْمِ اللهِ آمَنْتُ بِاللهِ وَ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللهِ ما شاءَ اللهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ به نام خدا، به خدا ایمان آوردم، و بر خدا توکل کردم، آنچه خدا خواست، جنبش و نیرویى نیست مگر به خدا