بدانکه تعقیب نماز صبح، بیش ار سایر نمازهاست، و احادیث در فضیلت خصوص این تعقیب بسیار است. از امیر مؤمنان علیه السّلام روایت شده: ذکر خدا بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب در بدست آوردن روزى، سرعتبخشتر از سفر کردن براى تجارت بر روى زمین است. از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت شده: هرکه از طلوع صبح، تا طلوع آفتاب، در مصلاى [محلّ خواندن نماز] خود قرار گیرد، و به تعقیب مشغول باشد، خدا او را از آتش دوزخ برهاند. از امام باقر علیه السّلام نقل شده: شیطان لشگر روز خویش را از طلوع صبح تا طلوع آفتاب منتشر مىکند، و لشکر شب خویش را از غروب تا بر طرف شدن حمره مغربیّه [سرخى موجود در افق مغرب] بنابراین، در این دو ساعت خدا را بسیار یاد کنید، که در این دو زمان، شیطان آدمى را از ذکر خدا غافل مىکند. به سند صحیح روایت شده که امام رضا علیه السّلام در خراسان، هنگامى که نماز صبح را به جاى مىآوردند، تا طلوع آفتاب در مصلاى خویش مىنشستند، و مشغول تعقیب بودند، آنگاه کیسه چرمى براى آن حضرت مىآوردند، که در آن چند مسواک بود، به یکیک آنها مسواک مىکردند، سپس مقدارى کندر مىجویدند، پس از آن قرآن تلاوت مىکردند. از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت شده: هرکه از طلوع صبح تا طلوع آفتاب مشغول تعقیب باشد، ثواب حجّ براى او نوشه مىشود. در حدیث قدسى وارد شده: حق تعالى مىفرماید: اى فرزند آدم مرا پس از صبح یک ساعت، و پس از عصر یک ساعت یاد کن، تا همه کارهاى مهمّ تو را کفایت کنم. اما تعقیبات مختصّ به صبح: اول: ابن بابویه به سند معتبر، از امام باقر علیه السّلام روایت کرده: هرکه پس از نماز صبح هفتاد مرتبه از خدا طلب آمرزش مىکنمو بسوى او باز می‌گردم بگوید، خدا او را بیامرزد، هرچند در آن روز هفتاد هزار گناه مرتکب شود، و در روایت دیگرى آمده است هفتصد گناه. دوم همچنین ابن بابویه به سند صحیح و سندهاى معتبر از امیر مؤمنان علیه السّلام روایت کرده: هرکه پس از نماز صبح یازده مرتبه سوره توحید را بخواند، در آن روز علىرغم شیطان گناهى بر او نوشته نمىشود در «بلد الأمین» از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت کرده: هرکه توحید را هر روز ده مرتبه بخواند، در آن روز هر مقدار شیطان بکوشد که گناهى بر او نوشته شود نوشته نمىشود. سوّم: کلینى به سند صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هرکه پس از نماز صبح صد مرتبه بگوید: ماشآءاللهُ کانَ وَلاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ آنچه خدا خواست شد، جنبش و نیرویى نیست مگر به خداى والاى بزرگ در آن روز هیچ مکروهى نبیند. این معنا را شیخ طوسى و دیگران نیز در کتب دعاى خویش ذکر کردهاند