فضیلت زیارت آن حضرت بیش از آن است که به شمار آید، و ما در اینجا تنها به ذکر چند خبر تبرّک مىجوییم، و بیشتر آن را از «تحفة الزائر» نقل مىکنیم. اول: از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت شده: زود باشد که پارهاى از تن من، در زمین خراسان مدفون شود، هیچ مؤمنى او را زیارت نکند، مگر آنکه حق تعالى بهشت را براى او واجب کند و بدنش را بر آتش دوزخ حرام سازد، و در حدیث معتبر دیگرى فرمود: پارهاى از بدن من در خراسان مدفون خواهد شد، هر غمناکى او را زیارت کند، البته حق تعالى اندوهش را برطرف کند، و هر گناهکارى او را زیارت نماید، البته گناهانش را بیامرزد. دوم: به سند معتبر روایت حج پذیرفته باشد. راوى بعید دانست و گفت: هفتاد حجّ پذیرفته؟! حضرت فرمود: آرى هفتاد هزار حج، گفت: هفتاد هزار حجّ؟! فرمود: چه بسا حجّى که پذیرفته نباشد، هرکه آن حضرت را زیارت کند یا یک شب نزد آن حضرت بیتوته کند چنان باشد که خدا را در عرش زیارت کرده باشد، گفت: چنانکه خدا را در عرش زیارت کرده باشد؟ فرمود: آرى چون روز قیامت شود، چهار نفر از پیشینیان و چهار نفر از پسینیان بر عرش الهى خواهند بود، اما پیشینیان، نوح و ابراهیم و موسى و عیسى علیهم السّلام هستند و اما پسینیان، محمّد و على و حسن و حسین علیهم السّلاماند، آنگاه ریسمانى در پاى عرش مىکشند، پس زیارتکنندگان قبور امامان با ما مىنشینند و به تحقیق زیارتکنندگان قبر فرزندم على، درجه ایشان از همه بالا‌تر و عطایشان از همه بیشتر خواهد بود. سوم: از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده: در خراسان بقعهاى است، که زمانى بر آن خواهد آمد، که محل رفت وآمد ملائکه شود پس پیوسته گروههایى از ملائکه از آسمان فرود خواهند آمد و گروههایى بالا خواهند رفت تا در صور بدمند، پرسیدند: یابن رسول الله کدام بقعه است؟ فرمود: آن بقعه در زمین طوس است و آن و الله باغى است از باغهاى بهشت، هرکه مرا در آن بقعه زیارت کند، چنان است که رسول خدا صلى الله علیه و آله را زیارت کرده و حق تعالى براى او به سبب آن زیارت، ثواب هزار حجّ پسندیده و هزار عمره پذیرفته بنویسد و من و پدرانم در روز قیامت شفیع او باشیم. چهارم: به چندین سند صحیح از ابن ابى نصر نقل شده که گفت: نامه امام رضا علیه السّلام را خواندم در آن نوشته شده بود: به شیعیان من برسانید، که زیارت من نزد خدا برابر است با هزار حج، پس من این حدیث را خدمت حضرت جواد علیه السّلام عرض کردم، فرمود: آرى و الله هزار حج است، براى کسىکه آن حضرت را زیارت کند و حق او را بشناسد. پنجم: به دو سند معتبر روایت شده: حضرت رضا علیه السّلام فرمود: هرکه مرا با این دورى بارگاه زیارت کند، من در سه موطن روز قیامت نزد او آیم تا او را از اهوال آنها خلاصى بخشم: نخست وقتى که نامههاى نیکوکاران در دست راست ایشان و نامههاب بدکاران در دست چپ ایشان پرواز کند و دیگر نز صراط و سوم نزد ترازوى اعمال. ششم: در حدیث معتبر دیگرى فرمود زود باشد که بر اثر ظلم و ستم با زهر به قتل برسم و کنار هارون الرشید به خاک سپرده شوم و خدا تربت مرا محلّ تردّد شیعیان و دوستان من گرداند پس هرکه مرا در این غربت زیارت کند، براى او واجب می‌شود، که من او را در روز قیامت زیارت کنم و سوگند مىخورم، به خدایى که محمّد صلى الله علیه و آله را به پیامبرى گرامى داشته و او را بر تمام حلایق برگزیده، که هرکه از شما شیعیان نزد قبر من دو رکعت بجا آورد، البته از جانب خداى عالمیان در روز قیامت آمرزش گناهان را مستحقّ شود و به حق آن خدایى که ما بعد از محمّد صلى الله علیه و آله به امامت گرامى داشته، و به وصیّت آن حضرت مخصوص گردانید، سوگند یاد مىکنم که زیارتکنندگان قبر من در روز قیامت بر خدا گرامىتر از هر گروه دیگرى هستند و هر مؤمنى که مرا زیارت کند و بر روى او قطرهاى از باران برسد، البته حق تعالى جسم او را بر آتش دوزخ حرام گرداند. هفتم: به سند معتبر روایت شده: محمّ بن سلیمان از حضرت جواد علیه السّلام پرسید: شخصى به عنوان حج تمتع، حج واجب خود را انجام داد و پس از آن به مدینه رفت و حضرت رسول صلى الله علیه و آله را زیارت نمود، آنگاه به نجف رفت و پدرتان امیر مؤمنان علیه السّلام را زیات کرد، درحالىکه حق او را مىشناخت و مىدانست که او حجت خدا بر خلق و باب الله است که از آن باب باید به خدا رسید، بر آن حضرت سلام کرد و به کربلا رفت و حضرت امام حسین علیه السّلام را زیارت کرد. سپس به بغداد رفت و حضرت امام موسى کاظم علیه السّلام را زیارت کرد و پس از این زیارتها به شهر خود بازگشت، د راین وقت خدا آنقد رمال به او روزى کرد که مىتواند به حج برود، براى این مرد که حج واجب خود را انجام داده کدام یک از این دو عمل بهتر است، آیا برگردد و دوباره حج کند، یا به خراسان رفته و پدرتان حضرت رضا علیه السّلام را زیارت کند؟ فرمود: بلکه برود بر پدرم سلام کند که این افضل است و باید که در ماه رجب باشد و در این زمان انجام ندهید، که بر ما و شما از خلیفه زمان خوف رسوا ساختن و عیبجویى است. هشتم: شیخ صدوق در کتاب من لا یحضره الفقیه از حضرت امام جواد علیه السّلام روایت کرده: در میان دو کوه طوس قطعهاى از زمین است که از بهشت برداشته شده، هرکه وارد آن شود در روز قیامت از آتشى ایمنى یابد. نهم: و نیز از آن حضرت روایت کرده: من از جانب حق تعالى بهشت را ضمانت مىکنم براى هرکه قبر پدرم را در طوس زیارت کند، درحالىکه عارف به حق آن حضرت باشد. دهم: شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرّضا روایت کرده: مردى از نیکان، حضرت رسول صلى الله علیه و آله را در خواب دید، خدمت آن حضرت عرضه داشت: یا رسول الله از فرزندانت کدام یک را زیارت کنم؟ فرمود بعضى از فرزندان من زهر نوشیده و برخى کشته شده پیش من آمدند. گفتم: با پراکنده شدن مشاهد ایشان کدامیک از آنان را زیارت کنم؟ فرمود: آن را که به تو نزدیک‌تر است زیارت کن. یعنى آن را که محل تو به بارگاهش نزدیک‌تر است و او را در زمین غربت به خاک سپردهاند، گفتم: یا رسول الله از این فرمایش «رضا» را قصد کردید، فرمود: بگو صلى الله علیه بگو: صلى الله علیه بگو: صلى الله علیه، این جمله را سه بار فرمود. مؤلّف گوید: در کتاب «وسائل» و «مستدرک» فصول و ابوابى ذکر شده در مورد استحباب تبرّک به مشهد امام رضا و مشاهد امامان علیهم السّلام و استحباب اختیار زیارت امام رضا بر زیارت امام حسین علیهما السّلام و بر زیارت دیگر امامان علیهم السّلام و بر حجّ مستحب و عمره مستحب و چون این کتاب گنجایش بسط مطلب را ندارد، ما به همین چند روایت که عشره کامله است اکتفا کردید.