سپس به مسجد زد مىروى که نزدیک سهله است، و در آن دو رکعت نماز مىگذارى، و دستها را مىگشایى و مىگویى: إِلَهِی قَدْ مَدَّ إِلَیْکَ الْخَاطِئُ الْمُذْنِبُ یَدَیْهِ بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِکَ إِلَهِی قَدْ جَلَسَ الْمُسِیءُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُقِرّا لَکَ بِسُوءِ عَمَلِهِ وَ رَاجِیا مِنْکَ الصَّفْحَ عَنْ زَلَلِهِ إِلَهِی قَدْ رَفَعَ إِلَیْکَ الظَّالِمُ کَفَّیْهِ رَاجِیا لِمَا لَدَیْکَ فَلا تُخَیِّبْهُ بِرَحْمَتِکَ مِنْ فَضْلِکَ إِلَهِی قَدْ جَثَا الْعَائِدُ إِلَى الْمَعَاصِی بَیْنَ یَدَیْکَ خَائِفا مِنْ یَوْمٍ تَجْثُو فِیهِ الْخَلائِقُ بَیْنَ یَدَیْکَ إِلَهِی جَاءَکَ الْعَبْدُ الْخَاطِئُ فَزِعا مُشْفِقا وَ رَفَعَ إِلَیْکَ طَرْفَهُ حَذِرا رَاجِیا وَ فَاضَتْ عَبْرَتُهُ مُسْتَغْفِرا نَادِما وَ عِزَّتِکَ وَ جَلالِکَ مَا أَرَدْتُ بِمَعْصِیَتِی مُخَالَفَتَکَ وَ مَا عَصَیْتُکَ إِذْ عَصَیْتُکَ وَ أَنَا بِکَ جَاهِلٌ وَ لا لِعُقُوبَتِکَ مُتَعَرِّضٌ وَ لا لِنَظَرِکَ مُسْتَخِفٌّ وَ لَکِنْ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی معبودم این بنده خطاکار گنهکار دستهایش را به جانب تو دراز کرده، به خاطر خوشگمانىاش به تو، معبودم این بدکار در برابرت نشسته درحالىکه به بدى عملش اقرار دارد، و چشمپوشى از لغزشش را از تو امیدوار است، معبودم این بنده ستمکار دو دستش را به سوى تو برداشته به امید آنچه پیش توست، به حق رحمتت او را از فضلت ناامید مکن، معبودم، بازگشتکننده به سوى گناهان در برابرت زانو زده، درحالىکه ترسناک از روزى است که خلایق در آن روز در برابرت زانو مىزنند، معبودم بنده خطاکار به محضرت آمده، بىتاب و بیمناک، حذرکنان و امیدوار گوشه چشمش را به تو دوخته، و آمرزشخواه و پشیمان اشکش جارى شده، سوگند به عزّت و جلالت، من با نافرمانى کردنم قصد مخالفت با تو را نداشتم، و گناه نکردم آن زمانىکه گناه کردم درحالىکه نسبت به تو نادان بودم و نه بخاطر اینکه متعرّض کیفرت کردم، و نه اینکه نظرت را سبک شمارنده بوده باشم، بلکه نفس همه اینها را برایم بیاراست وَ أَعَانَتْنِی عَلَى ذَلِکَ شِقْوَتِی وَ غَرَّنِی سِتْرُکَ الْمُرخَى عَلَیَّ فَمِنَ الْآنَ مِنْ عَذَابِکَ مَنْ یَسْتَنْقِذُنِی وَ بِحَبْلِ مَنْ أَعْتَصِمُ إِنْ قَطَعْتَ حَبْلَکَ عَنِّی فَیَا سَوْأَتَاهْ غَدا مِنَ الْوُقُوفِ [الْمَوْقِفِ] بَیْنَ یَدَیْکَ إِذَا قِیلَ لِلْمُخِفِّینَ جُوزُوا وَ لِلْمُثْقِلِینَ حُطُّوا أَ فَمَعَ الْمُخِفِّینَ أَجُوزُ أَمْ مَعَ الْمُثْقِلِینَ أَحُطُّ وَیْلِی کُلَّمَا کَبُرَ سِنِّی کَثُرَتْ ذُنُوبِی وَیْلِی کُلَّمَا طَالَ عُمْرِی کَثُرَتْ مَعَاصِیَّ فَکَمْ أَتُوبُ وَ کَمْ أَعُودُ أَ مَا آنَ لِی أَنْ أَسْتَحْیِیَ مِنْ رَبِّی اللهُمَّ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ خَیْرَ الْغَافِرِینَ و شقاوتم بر انجام آنها مرا یارى کرد، و آبرودارىات نسبت به من مغرورم ساخت، پس الان چه کسى مرا از عذابت نجات مىدهد، و به ریسمان چه کسى جنگ زنم، اگر ریسمانت را از من قطع کنى، پس اى واى فرداى قیامت از رسوایى هنگام ایستادن در برابرت، وقتى به سبکباران گفته شود بگذرید، و به سنگینباران امر شود به آتش فرو ریزید، آیا با سبکباران خواهم گذشت، یا با سنگینباران فرو خواهم، ریخت؟، واى بر من هرچه سنّم بیشتر شد گناهانم زیاد شد، واى بر من، هرچه عمرم طولانى شد، نافرمانىام فزونى یافت، چقدر توبه کنم، چه اندازه برگردم؟ آیا مرا وقت آن نرسیده، که از پروردگارم حیا کنم، خدایا به حق محمّد و خاندان محمّد مرا بیامرز و به من رحم کن، اى مهربانترین مهربانان و بهترین آمرزندگان سپس گریه کن و صورت به خاک بگذار و بگو: ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَکَانَ وَ اعْتَرَفَ رحم کن به کسىکه بد کرده و مرتکب گناه شده و درمانده شده و به اعتراف برخاسته پس از آن طرف راست صورت خود را به خاک بگذار و بگو: إِنْ کُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ اگر من بد بندهاى بودم، تو خوب پروردگارى هستى بعد طرف چپ را به خاک بگذار و بگو: عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ یَا کَرِیمُ گناه از بندهات بزرگ بشد، پس گذشت از تو نیکو باشد اى کریم آنگاه به حال سجده برگرد و صد مرتبه بگو العفو: [از من درگذر].