جبرییل و میکاییل و امام حسن و امام حسین علیهما السّلام بودهاند، پناه هراسندگان، و ملجأ گریختگان، و فریادرس بیچارگان، و شفاى دردمندان، قرار داده باشد؟ بنابراین در هر کجا باشى، خود را به آن قبر برسان، و تا ممکن باشد خود را به آن بچسبان، و اصرار کن، تا به فریادت برسد، و تو را از هلاکت دنیا و آخرت برهاند لُذْ إِلَى جُودِهِ تَجِدْهُ زَعِیما بِنَجَاةِ الْعُصَاةِ یَوْمَ لِقَاهَا به جودش پناه بر، او را ضامنى مىیابى براى نجات گنهگاران روز دیدارش عَائِدٌ لِلْمُؤَمِّلِینَ مُجِیبٌ سَامِعٌ مَا تُسِرُّ مِنْ نَجْوَاهَا عیادتکننده آرزومندان است و پاسخدهنده و شنواست آنچه را پنهان کنند از گفتگوى سرّى در کتاب «دار السّلام» از شیخ دیلمى نقل شده که جماعتى از صالحان نجف اشرف روایت کردهاند: کسى در خواب دید، از هر قبرى که در آن مشهد شریف و خارج آن است ریسمانى کشیده شده، که متصّل به قبّه حضرت حبل الله المتین امیر المؤمنین علیه السّلام است، پس آن شخص چنین انشاد کرد: إِذَا مُتُّ فَادْفِنِّی إِلَى جَنْبِ حَیْدَرٍ أَبِی شَبَّرَ أَکْرِمْ بِهِ وَ شُبَیْرٍ زمانىکه از دنیا رفتم کنار حیدر دفنم کنید پدر حسن و حسین چه کریم است او فَلَسْتُ أَخَافُ النَّارَ عِنْدَ جِوَارِهِ وَ لا أَتَّقِی مِنْ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ در جوار او از آتش نمىترسم و از منکر و نکیر پروا نمىکنم فَعَارٌ عَلَى حَامِی الْحِمَى وَ هُوَ فِی الْحِمَى إِذَا ضَلَّ فِی الْبَیْدَاءِ عِقَالُ بَعِیرٍ بر حامى قرقگاه ننگ است که در عرصه حمایتش حتى در بیابان قرقگاهش افسار شترى گم شود