بخش دوّم: اعمالى است که باید در شبهاى رمضان بجا آورد، و آن چند عمل است: اوّل: افطار نمودن و مستحبّ است پس از نماز شام افطار کند مگر آنکه ضعف بر او چیره شده باشد، یا جمعى جهت فطار منتظر او باشند، دوّم: با غذایى پاکیزه از حرام و شبهه افطار کند، و بهتر است با خرماى حلال روزه خود را بگشاید، تا ثواب نمازش چهار صد برابر گردد، و به خرما، آب، رطب شیر، حلوا، نبات، آب گرم، به هر کدام که افطار کند خوب است. سوّم: در وقت افطار دعاهاى ویژه آن را بخواند، از جمله بگوید: اللهُمَّ لَکَ صُمْتُ وَ عَلَى رِزْقِکَ أَفْطَرْتُ وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ خدایا براى تو روزه گرفتم، و بر خوان تو افطار کردم، و بر تو تکیه نمودم تا خدا ثواب هرکسى را که در این روز روزه داشته به او عطا کند و اگر دعاى «اللهمّ ربّ النّور العظیم» را که سیّد و کفعمى روایت کردهاند بخواند فضیلت بسیار یابد، و روایت شده که امیر المؤمنین علیه السّلام هرگاه مىخواست افطار کند مىگفت: بِسْمِ اللهِ اللهُمَّ لَکَ صُمْنَا وَ عَلَى رِزْقِکَ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْ [فَتَقَبَّلْهُ] مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ به نام خدا، خدایا براى تو روزهگرفتیم، و بر روزى تو افطار کردیم، خدایا از ما بپذیر، که تو شنوا و دانایى چهارم: در هنگام خوردن لقمه اول بگوید بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ اغْفِرْ لِی به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است، اى گسترده آمرزش، مرا بیامرز تا خدا او را بیامرزد در روایت آمده که در پایان هر روز از روزهاى ماه رمضان، خدا هزار هزار نفر را از آتش دوزخ آزاد کند، پس از حضرتش بخواه که تو را یکى از آنان قرار دهد. پنجم: در وقت افطار سوره «قدر» را بخواند. ششم: به هنگام افطار صدقه داده، و به روزه داران افطار دهد، هرچند به قدر چند دانه خرما یا جرعهاى آب باشد. از رسول خدا صلّى الله علیه و آله روایت شده: هرکه روزهدارى را افطار دهد همچون اجر آن روزهدار برایش خواهد بود، بىآنکه از پاداش آن روزهدار چیزى کاسته شود. و همچنین براى او خواهد بود همانند آن عمل خوبى که آن افطار کننده به نیروى آن طعام بجا آورد، آیة الله علامه حلى در رساله «سعدیه» از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هر مؤمنى در ماه رمضان مؤمن دیگرى را به لقمهاى اطعام کند، حق تعالى براى او بنویسد اجر کسى را که سى بنده مؤمن آزاد کرده، و نزد خدا یک دعایش مستجاب شود. هفتم: در هر شب خواندن هزار مرتبه «انّا انزلناه» وارد است. هشتم: در هر شب اگر بتواند صد مرتبه سوره «حم دخان» را بخواند. نهم: سیّد روایت کرده است: هرکه این دعا را در هر شب ماه رمضان بخواند، گناهان چهل سال او آمرزیده مىشود: اللهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ وَ افْتَرَضْتَ عَلَى عِبَادِکَ فِیهِ الصِّیَامَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِی حَجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا وَ فِی کُلِّ عَامٍ وَ اغْفِرْ لِی تِلْکَ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُهَا غَیْرُکَ یَا رَحْمَانُ یَا عَلامُ خدایا پروردگار ماه رمضان، که قرآن را در آن فرو فرستادى، و روزه را در آن بر بندگانت واجب نمودى، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و زیارت خانهات را در این سال و در هر سال نصیب من فرما، و برایم بیامرز گناهان بزرگى را که آنها را جز تو نیامرزد، اى بخشاینده، اى داراى دانش بىپایان دهم: در هر شب پس از مغرب دعاى حج را بخواند، که بیان آن در بخش اوّل گذشت. یازدهم: در هر شب از ماه رمضان بخواند: اللهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الثَّنَاءَ بِحَمْدِکَ وَ أَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوَابِ بِمَنِّکَ وَ أَیْقَنْتُ أَنَّکَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فِی مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِینَ فِی مَوْضِعِ النَّکَالِ وَ النَّقِمَةِ وَ أَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرِینَ فِی مَوْضِعِ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْعَظَمَةِ اللهُمَّ أَذِنْتَ لِی فِی دُعَائِکَ وَ مَسْأَلَتِکَ فَاسْمَعْ یَا سَمِیعُ مِدْحَتِی وَ أَجِبْ یَا رَحِیمُ دَعْوَتِی وَ أَقِلْ یَا غَفُورُ عَثْرَتِی فَکَمْ یَا إِلَهِی مِنْ کُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَهَا وَ هُمُومٍ [غُمُومٍ] قَدْ کَشَفْتَهَا وَ عَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَهَا وَ رَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَهَا وَ حَلْقَةِ بَلاءٍ قَدْ فَکَکْتَهَا الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَدا وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیرا. خدایا، من با سپاس تو ستایش را آغاز مىکنم و تویى که با کرمت به سوى درستى توجّه دهى، و یقین دارم که در جاى عفو و رحمت مهربانترین مهربانانى. و در جایگاه مجازات و انتقام، سختترین کیفرکنندهاى، و در موضع بزرگمنشى و عظمت بزرگترین جبّارى، خدایا در خواندنت، و در درخواست از حضرتت به من اذن دادى، پس اى شنوا بشنو ستودنم را، و اى مهربان اجابت کن دعایم را، و اى آمرزنده بیامرز لغزشم را، اى خداى من چه بسیار سختیهاى که گره گشودى، و اندوهها که برطرف کردى، و لغزشها که آمرزیدى، و رحمت که گستردى، و زنجیر بلا که باز کردى، سپاس خداى را که همسر و فرزندى برنگرفته، و در فرمانروایى شریکى برایش نیست، و سرپرستى از روى ناتوانى نداشته است، و او را بزرگ شمار بسیار بزرگ الْحَمْدُ للهِ بِجَمِیعِ مَحَامِدِهِ کُلِّهَا عَلَى جَمِیعِ نِعَمِهِ کُلِّهَا الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لا مُضَادَّ لَهُ فِی مُلْکِهِ وَ لا مُنَازِعَ لَهُ فِی أَمْرِهِ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لا شَرِیکَ لَهُ فِی خَلْقِهِ وَ لا شَبِیهَ [شِبْهَ] لَهُ فِی عَظَمَتِهِ الْحَمْدُ للهِ الْفَاشِی فِی الْخَلْقِ أَمْرُهُ وَ حَمْدُهُ الظَّاهِرِ بِالْکَرَمِ مَجْدُهُ الْبَاسِطِ بِالْجُودِ یَدَهُ الَّذِی لا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ وَ لا تَزِیدُهُ [یَزِیدُهُ] کَثْرَةُ الْعَطَاءِ اِلّا جُودا وَ کَرَما إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْوَهَّابُ اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ قَلِیلا مِنْ کَثِیرٍ مَعَ حَاجَةٍ بِی إِلَیْهِ عَظِیمَةٍ وَ غِنَاکَ عَنْهُ قَدِیمٌ وَ هُوَ عِنْدِی کَثِیرٌ وَ هُوَ عَلَیْکَ سَهْلٌ یَسِیرٌ. سپاس خداى را با همه ستودنیهایش، بر تمام نعمتهایش، سپاس خداى را که در فرمانروایى رقیبى ندارد، و براى او در کارش نزاعکنندهاى نیست، سپاس خداى را که در آفرینش شریکى ندارد، و در بزرگى شبیهى براى او نیست. سپاس خداى را که فرمان و سپاسش در آفریدگان جارى است و بزرگوارىاش با کرمش آشکار است، و دست لطفش به سخاوت گشوده، خدایى گنجینههایش نقصان نپذیرد، و بخشش بسیارش جز جود و کرم بر او نیفزاید، همانا او عزیز و بسیار بخشنده است، خدایا اندک از بسیار از تو درخواست مىکنم، با نیاز شدیدى که مرا به آن است، و بىنیازى تو از ان دیرینه است، و آن اندک نزد من بسیار است، و براى تو هموار و آسان اللهُمَّ إِنَّ عَفْوَکَ عَنْ ذَنْبِی وَ تَجَاوُزَکَ عَنْ خَطِیئَتِی وَ صَفْحَکَ عَنْ ظُلْمِی وَ سَتْرَکَ عَلَى [عَنْ] قَبِیحِ عَمَلِی وَ حِلْمَکَ عَنْ کَثِیرِ [کَبِیرِ] جُرْمِی عِنْدَ مَا کَانَ مِنْ خَطَایَ [خَطَئِی] وَ عَمْدِی أَطْمَعَنِی فِی أَنْ أَسْأَلَکَ مَا لا أَسْتَوْجِبُهُ مِنْکَ الَّذِی رَزَقْتَنِی مِنْ رَحْمَتِکَ وَ أَرَیْتَنِی مِنْ قُدْرَتِکَ وَ عَرَّفْتَنِی مِنْ إِجَابَتِکَ فَصِرْتُ أَدْعُوکَ آمِنا وَ أَسْأَلُکَ مُسْتَأْنِسا لا خَائِفا وَ لا وَجِلا مُدِلا عَلَیْکَ فِیمَا قَصَدْتُ فِیهِ [بِهِ] إِلَیْکَ فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی [عَلَیَ] عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمَّلا] کَرِیما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ إِنَّکَ تَدْعُونِی فَأُوَلِّی عَنْکَ وَ تَتَحَبَّبُ إِلَیَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَیْکَ وَ تَتَوَدَّدُ إِلَیَّ فَلا أَقْبَلُ مِنْکَ کَأَنَّ لِیَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ، خدایا بخششت از گناهم، و گذشتت از خطایم، و چشمپوشىات از تجاوزم، و پردهافکنىات بر کردار زشتم، و بردبارىات از فراوانى جرمم از آنچه که از خطا و گناه عمدىام بود مرا به طمع انداخت، که از درگاهت چیزى را که شایسته آن از سوى تو نیستم درخواست کنم، آنچه که از رحمتت نصیبم نمودى و از قدرتت نشانم دادى، و از اجابتت به من شناساندى، پس بر آن شدم که با اطمینان بخوانمت، و با انس و میل بدون ترس و هراس از تو درخواست مىکنم، و در انچه به خاطر آن قصد پیشگاه تو نمودم از تو ناز جویم، اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روى نادانى بر تو عتاب ورزیدم، با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد، چه تو به سرانجام امور آگاهى، پس هیچ مولاى کریمى را بر بنده پستى، شکیبا‌تر از تو بر خود ندیدم، اى پروردگار من، تو مرا مىخوانى، و من از تو روى مىگردانم، و با من دوستى مىورزى و من با تو دشمنى مىکنم، به من محبّت مىنماى و از تو نمىپذیرم، گویا مرا بر تو منّت است فَلَمْ [ثُمَّ لَمْ] یَمْنَعْکَ ذَلِکَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِی وَ الْإِحْسَانِ إِلَیَّ وَ التَّفَضُّلِ عَلَیَّ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجَاهِلَ وَ جُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ إِحْسَانِکَ إِنَّکَ جَوَادٌ کَرِیمٌ الْحَمْدُ للهِ مَالِکِ الْمُلْکِ مُجْرِی الْفُلْکِ مُسَخِّرِ الرِّیَاحِ فَالِقِ الْإِصْبَاحِ دَیَّانِ الدِّینِ رَبِّ الْعَالَمِینَ الْحَمْدُ للهِ عَلَى حِلْمِهِ بَعْدَ عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ للهِ عَلَى عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ وَ الْحَمْدُ للهِ عَلَى طُولِ أَنَاتِهِ فِی غَضَبِهِ وَ هُوَ قَادِرٌ [الْقَادِرُ] عَلَى مَا یُرِیدُ الْحَمْدُ للهِ خَالِقِ الْخَلْقِ بَاسِطِ الرِّزْقِ فَالِقِ الْإِصْبَاحِ ذِی الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ وَ الْفَضْلِ [وَ التَّفَضُّلِ] وَ الْإِنْعَامِ [الْإِحْسَانِ] الَّذِی بَعُدَ فَلا یُرَى وَ قَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوَى تَبَارَکَ وَ تَعَالَى الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لَیْسَ لَهُ مُنَازِعٌ یُعَادِلُهُ وَ لا شَبِیهٌ یُشَاکِلُهُ وَ لا ظَهِیرٌ یُعَاضِدُهُ قَهَرَ بِعِزَّتِهِ الْأَعِزَّاءَ وَ تَوَاضَعَ لِعَظَمَتِهِ الْعُظَمَاءُ فَبَلَغَ بِقُدْرَتِهِ مَا یَشَاءُ. و با همه اینها چیزى تو را باز نمىدارد از رحمت و احسان بر من، و تفضّل به جود و کرمت بر این بنده، بر بنده نادانت رحم کن، و با فزونى احسانت بر او جود آور، زیرا تو بخشنده کریمى، سپاس خداى را خداى مالک سلطنت، روانکننده کشتى، تسخیرکننده بادها، شکافنده سپیده، حکمفرماى روز جزاء پروردگار جهانیان. سپاس خداى را بر بردبارىاش پس از دانشش به نافرمانى بنده، و سپاس خداى را بر عفوش پس از قدرتش بر عقاب، و و سپاس خداى را بر طول بردبارىاش در وقت خشم، و حال آنکه او بر آنچه بخواهد تواناست. سپاس خداى را که آفریننده آفریدگان گسترنده روزى، شکافنده سپیده، داراى عظمت و بزرگوارى و احسان و نعمتبخشى است خدایى که از دیدگان دور است پس دیده نمىشود، و به جانها نزدیک است پس شاهد گفتگوهاى پنهان است، فرخنده و بر‌تر است. سپاس خداى را که ستیزهجویى ندارد تا با او برابرى نماید، و شبیهى ندارد که هم شکل او باشد، و پشتیبانى ندارد که او را یارى کند، با عزّتش همه عزیزان را مقهور ساخته و در برابر عظمتش بزرگان فروتن گشتهاند، پس با قدرتش به هرچه خواهد رسد الْحَمْدُ للهِ الَّذِی یُجِیبُنِی حِینَ أُنَادِیهِ وَ یَسْتُرُ عَلَیَّ کُلَّ عَوْرَةٍ وَ أَنَا أَعْصِیهِ وَ یُعَظِّمُ النِّعْمَةَ عَلَیَّ فَلا أُجَازِیهِ فَکَمْ مِنْ مَوْهِبَةٍ هَنِیئَةٍ قَدْ أَعْطَانِی وَ عَظِیمَةٍ مَخُوفَةٍ قَدْ کَفَانِی وَ بَهْجَةٍ مُونِقَةٍ قَدْ أَرَانِی فَأُثْنِی عَلَیْهِ حَامِدا وَ أَذْکُرُهُ مُسَبِّحا الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لا یُهْتَکُ حِجَابُهُ وَ لا یُغْلَقُ بَابُهُ وَ لا یُرَدُّ سَائِلُهُ وَ لا یُخَیَّبُ [یَخِیبُ] آمِلُهُ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی یُؤْمِنُ الْخَائِفِینَ وَ یُنَجِّی [یُنْجِی] الصَّالِحِینَ [الصَّادِقِینَ] وَ یَرْفَعُ الْمُسْتَضْعَفِینَ وَ یَضَعُ الْمُسْتَکْبِرِینَ وَ یُهْلِکُ مُلُوکا وَ یَسْتَخْلِفُ آخَرِینَ وَ الْحَمْدُ للهِ قَاصِمِ الْجَبَّارِینَ مُبِیرِ الظَّالِمِینَ مُدْرِکِ الْهَارِبِینَ نَکَالِ الظَّالِمِینَ صَرِیخِ الْمُسْتَصْرِخِینَ مَوْضِعِ حَاجَاتِ الطَّالِبِینَ مُعْتَمَدِ الْمُؤْمِنِینَ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی مِنْ خَشْیَتِهِ تَرْعَدُ السَّمَاءُ وَ سُکَّانُهَا وَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ عُمَّارُهَا وَ تَمُوجُ الْبِحَارُ وَ مَنْ یَسْبَحُ فِی غَمَرَاتِهَا. سپاس خداى را که اجابتم مىکند آنگاه که صدایش مىزنم، و هر زشتى را بر من مىپوشاند و من از او نافرمانى مىکنم، و او نعمتش را بر من بزرگ مىگرداند، پس من او را شکر نمىکنم، چه بسیار موهبتهاى گوارایى که به من عطا فرمود، و حوادث وحشتناکى که مرا از آسیب آنها کفایت نمود، و چه بسیار خرّمى دلنشینى که به من نمایاند، او را سپاسگویان ستایش مىکنم، و تسبیحگویان یادیش مىکنم، سپاس خداى را که پردهاش دریده نگردد، و در رحمتش بسته نشود، و پرسندهاش ردّ نگردد، و آرزومندش نومید نشود. سپاس خداى را که هراسندگان را ایمنى بخشد، و شایستگان را نجات دهد، و ناتوان شمردگان را به رفعت رساند، و متکبّران را به خاک اندازد و پادشاهانى را نابود نماید، و دیگران را جانشین آنان سازد، سپاس خداى را که درهم شکننده گردنکشان، نابودکننده ستمکاران، دریابنده گریختگان، کیفردهنده ستمگران، فریادرس دادجویان، حاجتبخش خواهندگان، تکیهگاه مؤمنان است. سپاس خداى را که از خشیتش آسمان و ساکنانش غرّش کنند، و زمین و آباد کنندگانش بلرزند، و دریاها و هرکه در اعماقش شناور است موج زنند الْحَمْدُ للهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَذَا وَ مَا کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدَانَا اللهُ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی یَخْلُقُ وَ لَمْ یُخْلَقْ وَ یَرْزُقُ وَ لا یُرْزَقُ وَ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ وَ یُمِیتُ الْأَحْیَاءَ وَ یُحْیِی الْمَوْتَى وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ أَمِینِکَ وَ صَفِیِّکَ وَ حَبِیبِکَ وَ خِیَرَتِکَ [خَلِیلِکَ] مِنْ خَلْقِکَ وَ حَافِظِ سِرِّکَ وَ مُبَلِّغِ رِسَالاتِکَ أَفْضَلَ وَ أَحْسَنَ وَ أَجْمَلَ وَ أَکْمَلَ وَ أَزْکَى وَ أَنْمَى وَ أَطْیَبَ وَ أَطْهَرَ وَ أَسْنَى وَ أَکْثَرَ [أَکْبَرَ] مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ وَ تَحَنَّنْتَ وَ سَلَّمْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ عِبَادِکَ [خَلْقِکَ] وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ صِفْوَتِکَ وَ أَهْلِ الْکَرَامَةِ عَلَیْکَ مِنْ خَلْقِکَ اللهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ وَصِیِّ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَ، سپاس خداى را که ما را به شناخت خویش هدایت فرمود و اگر خدا ما را هدایت نکرده بود هرگز هدایت نمىشدیم سپاس خداى را که مىآفریند و خود آفریده نشده، و روزى مىدهد، و خود روزى داده نمىشود و مىخوراند و خود خورانده نمىشود و زندهها را مىمیراند، و مردگان را زنده مىکند، و اوست زندهاى که هرگز نمىمیرد، خیر تنها به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست. خدایا درود فرست بر محمّد بنده و فرستادهات و امین و یار صمیمى و محبوب، و برگزیدهات و حافظ راز و رساننده پیامهایت، درودى بر‌ترین و بهترین و زیباترین و کاملترین و پاکیزهترین و پر نما‌ترین و دلپسند‌ترین و پاکترین و بلند‌ترین و بیشترین درودى که فرستادى و برکت دادى و ترحم نمودى و مهر ورزیدى، و سلام دادى بر یکى از بندگان و پیامبران و رسولان و برگزیدگان و اهل کرامت از خلقت. خدایا درود فرست بر على امیر المؤمنان، و جانشین فرستاده پروردگار جهانیان عَبْدِکَ وَ وَلِیِّکَ وَ أَخِی رَسُولِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلَى خَلْقِکَ وَ آیَتِکَ الْکُبْرَى وَ النَّبَإِ الْعَظِیمِ وَ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَةِ الطَّاهِرَةِ فَاطِمَةَ [الزَّهْرَاءِ] سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ صَلِّ عَلَى سِبْطَیِ الرَّحْمَةِ وَ إِمَامَیِ الْهُدَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ صَلِّ عَلَى أَئِمَّةِ الْمُسْلِمِینَ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ الْخَلَفِ الْهَادِی الْمَهْدِیِّ حُجَجِکَ عَلَى عِبَادِکَ وَ أُمَنَائِکَ فِی بِلادِکَ صَلاةً کَثِیرَةً دَائِمَةً اللهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى وَلِیِّ أَمْرِکَ الْقَائِمِ الْمُؤَمَّلِ وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ وَ حُفَّهُ [وَ احْفُفْهُ] بِمَلائِکَتِکَ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَیِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ اللهُمَّ اجْعَلْهُ الدَّاعِیَ إِلَى کِتَابِکَ وَ الْقَائِمَ بِدِینِکَ اسْتَخْلِفْهُ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفْتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِ مَکِّنْ لَهُ دِینَهُ الَّذِی ارْتَضَیْتَهُ لَهُ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْنا یَعْبُدُکَ لا یُشْرِکُ بِکَ شَیْئا. بنده و ولیّت و برادر رسولت، و حجّتت بر بندگان، و نشانه بزرگترت، و خبر عظیم، و درود فرست بر صدیقه طاهره فاطمه زهرا سرور زنان جهانیان، و درود فرست بر دو فرزندزاده پیامبر رحمت، و دو پیشواى هدایت، حسن و حسین، دو سرور جوانان اهل بهشت، و درود فرست بر امامان مسلمانان، على بن الحسین و محمّد بن على، و جعفر بن محمّد، و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمّد بن على و على بن محمّد، و حسن بن على، و یادگار شایسته هدایتگر حضرت مهدى، حجّتهاى تو بر بندگان، و امینهاى تو در سرزمینهایت درودى بسیار و همیشگى. خدایا درود فرست بر ولى امرت، آن قائم آرزو شده، و دادگس‌تر مورد انتظار، واو را در حمایت فرشتگان مقرّبت قرار ده، و به روح القدس تأییدش کن اى پروردگار جهانیان. خدایا او را دعوتکننده به کتابت، و قیامکننده به آئینت قرار ده، او را جانشین خود روى زمین گردان، چنانکه پاکان پیش از او را جانشین خویش قرار دادى، دینى را که برایش پسندیدهاى به دست او پابرجا بدار، و ترسش را به امنیت بازگردان، تا با اخلاص کامل تو را بپرستد اللهُمَّ أَعِزَّهُ وَ أَعْزِزْ بِهِ وَ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ وَ انْصُرْهُ نَصْرا عَزِیزا وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحا یَسِیرا وَ اجْعَلْ لَهُ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانا نَصِیرا اللهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِینَکَ وَ سُنَّةَ نَبِیِّکَ حَتَّى لا یَسْتَخْفِیَ بِشَیْءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ اللهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِکَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِیلِکَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا کَرَامَةَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ. خدایا عزیزش بدار، و به دیگران توسط او عزّت بده و یارىاش کن. و به دیگران از سوى او یارى ده یارىاش ده یارى پیروزمندانه و بر پیروزیش با پیروزى آسان، و از پیش خود براى او سلطنتى پیروزى آفرین قرار ده. خدایا به وسیله او دینت و روش پیامبرت را آشکار کن، تا چیزى از حق، از ترس احدى از مردم پنهان نماند. خدایا به سوى تو مشتاقیم براى یافتن دولت کریمهاى که اسلام و اهلش را به آن عزیز گردانى، و نفاق و اهلش را به وسیله آن خوار سازى، و ما را در آن دولت از دعوتکنندگان به سوى طاعتت، و رهبران به سوى راهت قرار دهى، و کرامت دنیا و آخرت را از برکت آن روزیمان فرمایى اللهُمَّ مَا عَرَّفْتَنَا مِنَ الْحَقِّ فَحَمِّلْنَاهُ وَ مَا قَصُرْنَا عَنْهُ فَبَلِّغْنَاهُ اللهُمَّ الْمُمْ بِهِ شَعَثَنَا وَ اشْعَبْ بِهِ صَدْعَنَا وَ ارْتُقْ بِهِ فَتْقَنَا وَ کَثِّرْ بِهِ قِلَّتَنَا وَ أَعْزِزْ [أَعِزَّ] بِهِ ذِلَّتَنَا وَ أَغْنِ بِهِ عَائِلَنَا وَ اقْضِ بِهِ عَنْ مُغْرَمِنَا [مَغْرَمِنَا] وَ اجْبُرْ بِهِ فَقْرَنَا وَ سُدَّ بِهِ خَلَّتَنَا وَ یَسِّرْ بِهِ عُسْرَنَا وَ بَیِّضْ بِهِ وُجُوهَنَا وَ فُکَّ بِهِ أَسْرَنَا وَ أَنْجِحْ بِهِ طَلِبَتَنَا وَ أَنْجِزْ بِهِ مَوَاعِیدَنَا وَ اسْتَجِبْ بِهِ دَعْوَتَنَا وَ أَعْطِنَا بِهِ سُؤْلَنَا وَ بَلِّغْنَا بِهِ مِنَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ آمَالَنَا وَ أَعْطِنَا بِهِ فَوْقَ رَغْبَتِنَا یَا خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ وَ أَوْسَعَ الْمُعْطِینَ اشْفِ بِهِ صُدُورَنَا وَ أَذْهِبْ بِهِ غَیْظَ قُلُوبِنَا وَ اهْدِنَا بِهِ لِمَا اخْتُلِفَ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِکَ إِنَّکَ تَهْدِی مَنْ تَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ وَ انْصُرْنَا بِهِ عَلَى عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّنَا إِلَهَ الْحَقِّ [الْخَلْقِ] آمِینَ اللهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَةَ وَلِیِّنَا [إِمَامِنَا] وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا، خدایا آنچه از حق به ما شناساندى تاب تحملش را نیز عنایت کن، و آنچه را دررسیدن به آن کوتاهى کردیم، ما را به آن برسان، خدایا پریشانى ما را به یارى او جمع کن، و پراکندگى ما را به او وحدت بخش، و گسیختگى ما را با او پیوند ده، و اندک ما را به او زیاد فرما، و ذلّت ما را به او عزّت ده و تنگدستى ما را به او توانگرى بخش، و بدهى ما را از برکت او ادا کن، و فقر ما را به مدد او جبران فرما، و جدایى و دودستگى ما را به او برطرف کن، و دشوارى کار ما را به او آسان گردان، و رورى ما را به دیدار او سپید کن، و اسیران ما را به یارى او آزاد گردان، و درخواستهاى ما را به لطف او برآور، و وعدههاى ما را به ظهور او تحقق بخش و دعایمان را به کمک او اجابت کن، و خواستههایمان را به حق او عطا فرما، و ما را به یارى او به آروزهاى دنیا و آخرتمان برسان، و لطف به او بالا‌تر از آرزویمان به ما اعطا کن، اى بهترین خواستهشدگان، و گشادهدستترین بخشندگان، سینههاى ما را به او شفا بخش، و کینه دلهایمان را به او برطرف کن، و ما را به مدد او به حقیقت آنچه که در آن اختلاف افتاده از حق به اذن خود راهنمایى فرما، همانا تو هرکه را بخواهى به راه راست هدایت مىکنى، و به وسیله او ما را بر دشمنان خود و دشمنان خویش یارى ده، اى معبود حق آمین. خدایا از نبود پیامبران که درودهاى تو بر او و خاندانش و از ناپیدایى مولایمان، و بسیارى دشمنانمان و کمى نفراتمان وَ شِدَّةَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [آلِ مُحَمَّدٍ] وَ أَعِنَّا عَلَى ذَلِکَ بِفَتْحٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ وَ بِضُرٍّ تَکْشِفُهُ وَ نَصْرٍ تُعِزُّهُ وَ سُلْطَانِ حَقٍّ تُظْهِرُهُ وَ رَحْمَةٍ مِنْکَ تُجَلِّلُنَاهَا وَ عَافِیَةٍ مِنْکَ تُلْبِسُنَاهَا بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. و سختى فتنهها به سویمان، و از جریان زمان بر زیانمان به درگاه تو شکوه مىآوریم، بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را در برابر این همه یارى فرما به گشایشى از جانب خویش که زود برسانى، و بدحالى که برطرف کنى، و پیروزى با عزّت برایمان قرار دهى، و سلطنت حقى که آشکارش فرمایى، و به رحمتى که از سویت ما را فرا گیرد، و به سلامتى کاملى که از جانبت ما را بپوشاند، اى مهربانترین مهربانان دوازدهم: در هر شب این دعا را بخواند: اللهُمَّ بِرَحْمَتِکَ فِی الصَّالِحِینَ فَأَدْخِلْنَا وَ فِی عِلِّیِّینَ فَارْفَعْنَا وَ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ مِنْ عَیْنٍ سَلْسَبِیلٍ فَاسْقِنَا وَ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ بِرَحْمَتِکَ فَزَوِّجْنَا وَ مِنَ الْوِلْدَانِ الْمُخَلَّدِینَ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ فَأَخْدِمْنَا وَ مِنْ ثِمَارِ الْجَنَّةِ وَ لُحُومِ الطَّیْرِ فَأَطْعِمْنَا وَ مِنْ ثِیَابِ السُّنْدُسِ وَ الْحَرِیرِ وَ الْإِسْتَبْرَقِ فَأَلْبِسْنَا وَ لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ حَجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ وَ قَتْلا فِی سَبِیلِکَ فَوَفِّقْ لَنَا وَ صَالِحَ الدُّعَاءِ وَ الْمَسْأَلَةِ فَاسْتَجِبْ لَنَا [یَا خَالِقَنَا اسْمَعْ وَ اسْتَجِبْ لَنَا] وَ إِذَا جَمَعْتَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَارْحَمْنَا وَ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ فَاکْتُبْ لَنَا وَ فِی جَهَنَّمَ فَلا تَغُلَّنَا وَ فِی عَذَابِکَ وَ هَوَانِکَ فَلا تَبْتَلِنَا وَ مِنَ الزَّقُّومِ وَ الضَّرِیعِ فَلا تُطْعِمْنَا وَ مَعَ الشَّیَاطِینِ فَلا تَجْعَلْنَا وَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِنَا فَلا تَکْبُبْنَا [تَکُبَّنَا] وَ مِنْ ثِیَابِ النَّارِ وَ سَرَابِیلِ الْقَطِرَانِ فَلا تُلْبِسْنَا وَ مِنْ کُلِّ سُوءٍ یَا لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ بِحَقِّ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ فَنَجِّنَا. خدایا ما را در زمره شایستگان وارد کن، و در بهشت برین بالا بر، و جامى از نوشیدنى خوشگوار از چشمه سلسبیل به ما بنوشان، و به رحمتت از حور العین به همسرى ما درآور، و از جاوید پسرانى که همچون مروارید در صدفند، در خدمت ما بگمار، و از میوههاى بهشت، و گوشت پرندگان به ما بخوران، و از لباسهاى زربفت و حریر و دیبا به ما بپوشان، و ما را براى رسیدن به شب قدر، و زیارت خانه کعبه، و کشته شدن در راهت توفیق عنایت کن، و دعاى شایسته و درخواست ما را اجابت فرما، و آنگاه که پیشینیان و پسینیان را در روز قیامت جمع کردى به ما رحم کن، و رهایى از آتش را براى ما بنویس، و در دوزخ ما را به زنجیر نبند، و در عذاب و خوارىات ما را گرفتار مساز، و از زقوم و ضریع دوزخ به ما مخوران، و با شیاطین یکجا قرارمان مده، و ما را به رو در آتش می‌نداز، و از جامههاى آتشین و پیراهنهاى فلزى آتشبار بر ما مپوشان، و از هرگونه بدى، اى که معبودى جز تو نیست، بحق اینکه معبودى جز تو نیست ما را رهایى بخش