بِسْمِ ﭐللهِ ﭐلرَّحْمَنِ ﭐلرَّحِيمِ به نام خدا که رحمتش بىاندازه استو مهربانىاش همیشگى. إِذَا زُلْزِلَتِ ﭐلْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿۱﴾ هنگامى که زمین را با [شدید‌ترین] لرزشش بلرزانند، «۱» وَأَخْرَجَتِ ﭐلْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿۲﴾ و زمین بارهاى گرانش را بیرون اندازد، «۲» وَقَالَ ﭐلْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿۳﴾ و انسان بگوید: زمین را چه شده است؟ «۳» یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿۴﴾ آن روز است که زمین اخبار خود را مىگوید؛ «۴» بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَىٰ لَهَا ﴿۵﴾ چون پروردگارت به او وحى کرده است. «۵» یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ ﭐلنَّاسُ أَشْتَاتاً لِّیُرَوْاْ أَعْمَالَهُمْ ﴿۶﴾ آن روز مردم [پس از پایان حساب] به صورت گروههاى پراکنده [به سوى منزلهاى ابدى خود بهشت یا دوزخ] باز مىگردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم یافته] به آنان نشان دهند. «۶» فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ ﴿۷﴾ پس هرکس هموزن ذرهاى نیکى کند، آن نیکى را ببیند. «۷» وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ ﴿۸﴾ و هرکس هموزن ذرهاى بدى کند، آن بدى را ببیند. «۸»