دوازدهم: دعاى حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلّم است: که امان از جنّ و انس مىباشد: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلّا اللهُ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ ما شآءَ اللهُ کانَ وَ مالَمْ یَشَاْ لَمْ یَکُنْ اَشْهَدُ اَنَّ اللهَ عَلى کُلِّشَیْئٍ قَدیرٌ وَ اَنَّ اللهَ قَدْ اَحاطَ بِکُلِّ شَیْئٍ عِلْماً اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ نَفْسى وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ دآبّةٍ اَنْتَ اخِذٌ بِناصِیَتِها اِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است، معبودى جز خدا نیسد، بر او توکلّ کردم و او پروردگار عرش بزرگ است، آنچه خدا خواست شد، و آنچه نخواست نشد، گواهى مىدهم که خدا بر هر چیز تواناست. و در دانش به همهچیز احاطه دارد، خدایا به تو پناه مىآورم از شرّ خودم و از شر هر جبندهاى که تو گیرنده مهارش هستى، به درستى که پروردگارم بر راه استوار است