چهارم: حرز حضرت صادق علیه السّلام: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا خالِقَ الْخَلْقِ وَ یا باسِطَ الرِّزْقِ وَ یا فالِقَ الْحَبِّ وَ یا بارِئَ النَّسَمِ وَ مُحْیِىَ الْمَوْتى وَ مُمیتَ الاَْحْیآءِ وَ دائِمَ الثَّباتِ وَ مُخْرِجَ النَّباتِ اِفعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ لاتَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ وَ اَنْتَ اَهْلُ التَّقْوى وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَةِ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است، اى آفریننده مخلوقات، و اى گسترنده روزى، و اى شکافنده دانه، و اى آفریننده تنفسّکنندگان، و زندهکننده مردگان، و می‌راننده زندگان، و همیشه پایدار، و برآورنده گیاه با من آن کن که تو شایسته آنى، و با من آن مکن که من سزاوار آنم، و تو اهل پروا و اهل آمرزشى