سوم: حرز حضرت زین العابدین علیه السّلام: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمن ِالرَّحیمِ بِسْم اللهِ وَ بِاللهِ سَدَدْتُ اَفْواهَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ وَالشَّیاطینِ وَالسَّحَرَةِ وَالاَْبالِسَةِ مِنَ الجِنِّ وَالاِْنْسِ وَالسَّلاطینِ وَ مَنْ یَلُوذُ بِهِمْ بِاللهِ الْعِزیزِ الاَْعَزِّ وَ بِاللهِ الْکَبیرِ الاَْکْبَرِ بِسْمِ اللهِ الظّاهِرِ الْباطِنِ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الَّذى اءقامَ بِهِ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لایَنْطِقُونَ قالَ اخْسَؤُا فیها وَلاتُکَلِّمُونِ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است، به نام خدا و به خدا، دهانهاى جنّ، و انس و شیاطین و جادوگران و ابلیسان از جنّ و انس و پادشاهان و هرکه به آنها پناه مىبرند بستم به خداى عزیز عزیز‌تر و به خداى بزرگ بزرگ‌تر، به نام خداى ظاهر باطن مستور محفوظ که بر پا کرد به آن آسمانها و زمین را، سپس بر عرش مستولى شد، به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است، عذاب بر آنان واقع شد، به خاطر ستمى که روا داشتند، پس آنان سخن نمىگویند. به آنان گفت همچون سگ در دوزخ دور شوید وسخن نگویید وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَىِّ الْقَیُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً وَ خَشَعَتِ الاَْصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ اِلّا هَمْساً وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ اَکِنَّةً اَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فى اذانِهِمْ وَقْراً وَ اِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِى الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى اَدْبارِهِمْ نُفُوراً وَ اِذا قَرَاْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالاْخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ اَیْدِیهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهمْ سَدّاً فَاَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لایُبْصِرُونَ اَلْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلى اَفْواهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنا اَیْدیهِمْ فَهُمْ لایَنْطِقُونَ لَوْ اَنْفَقْتَ ما فِى الاَْرْضِ جَمیعاً ما اَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلکِنَّ اللهَ اَلَّفَ بَیْنَهُمْ اِنَّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ وَ صَلّىَ اللهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ و فروتن شد چهرهها براى آن زنده پاینده. و به تحقیق محروم شد آنکه بار ستم به دوش کشید، آهسته شد صداها در برابر خدا، پس نشنوى مگر صدایى پنهان و بر قلوب کافران پرده نهادیم، بازدارنده از اینکه قرآن را بفه‌مند، و در گوشهایشان سنگینى، زمانى که پروردگارت را در قرآن به تنهایى یاد کنى، به خاطر رمیدگى از حق روى به پشت بازگردانند، زمانى که قرآن بخوانى، بین تو و آنانکه ایمان به آخرت ندارند، پرده پوشیدهاى قرار مىدهیم، و از پیش رویشان، سدّى و از پشت سرشان سدّ مىگذاریم، پس آنان را پوشانیدم، در نتیجه حق را نمىبینند، امروز بر دهانهایشان مهر مىزنیم، و دستهایشان با ما سخن گویند، پس خود آنان سخن نگویند، اگر همه آنچه در زمین خرج مىکردى، نمىتوانستى بین دلهایشان الفت پدید آورى ولى خدا میان آنان الفت برقرار کرد، به درستى که او عزیز و حکیم است، و درود خدا بر محمّد و خاندان پاکش