شب جمعه را اعمال بسیارى است که ما در اینجا تنها به ذکر چند عمل بسنده مىکنیم. اوّل: بسیار گفتن «سبحان الله، و الله اکبر، و لا اله الا الله» و زیاد صلوات فرستادن، روایت شده: جمعه، شبش تابناک و روزش بس روشن است، پس ذکر «سبحان الله، و الله اکبر، و لا اله الا الله» بگوئید و بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستید و در روایت دیگر آمده: که کمترین صلوات در این شب، صد مرتبه است، و هرچه بیشتر باشد بهتر است. و از امام صادق علیه السّلام روایت شده: صلوات بر محمّد و آل محمّد در شب جمعه با هزار کار نیک برابر است و هزار گناه را پاک مىکند و مقام انسان را هزار درجه بالا مىبرد و مستحب است که پس از نماز عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستند. و با سند صحیح از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: هنگام عصر روز پنجشنبه فرشتگان از آسمان با قلمهاى طلا و صحیفههاى نقره فرود مىآیند و در عصر پنجشنبه و شبوروز جمعه تا هنگام غروب خورشید جز صلوات بر محمّد و خاندان آن حضرت چیزى ننویسند. و شیخ طوسى فرموده: در روز پنجشنبه مستحبّ است فرستادن هزار صلوات بر محمّد و آل محمّد. و در آن بگوید: اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ أَهْلِکْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و فرج ایشان را تعجیل نما، و دشمنانشان را از جن و انس از اولین و آخرین نابود فرما و گفتن این صلوات صد مرتبه از بعد از عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه فضیلت بسیار دارد. و نیز شیخ فرموده: مستحب است در آخر روز پنجشنبه به این صورت استغفار کنند: أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِی لا إِلَهَ اِلّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ تَوْبَةَ عَبْدٍ خَاضِعٍ مِسْکِینٍ مُسْتَکِینٍ لا یَسْتَطِیعُ لِنَفْسِهِ صَرْفا وَ لا عَدْلا وَ لا نَفْعا وَ لا ضَرّا وَ لا حَیَاةً وَ لا مَوْتا وَ لا نُشُورا وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ الْأَخْیَارِ الْأَبْرَارِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما. طلب آمرزش مىنمایم از خدایى که نیست معبودى جز او، زنده و پایدار است، و توبه مىنمایم به سوى او توبه بنده فروتن بىچیز که فقیر و عاجز ناتوان است براى نفس خود و نه دفاعى و نه سودى و نه زیانى و نه زندگى و نه مرگى و نه رستاخیزى و درود خدا بر محمّد و خاندان او، پاک و پاکیزگان، از برگزیدگان و نیکان، و درود فراوان فرست دوّم: آنکه در شب جمعه این سورهها را بخواند که از براى هریک فوائد و ثواب بسیار روایت شده: بنى اسرائیل [اسراء] کهف، سه طس [شعراء و نمل و قصص] سجده، یسى، ص، احقاف، واقعه، حم سجده، حم دخان، طور، اقتربت، جمعه و اگر فرصت نشد همه را تلاوت کند، واقعه و سورههاى قبل از آن را انتخاب کند، زیرا از امام صادق علیه السّلام روایت شده هرکه در هر شب جمعه سوره «اسراء» را بخواند، نمىمیرد تا خدمت حضرت قائم (عج) رسد و از اصحاب آن حضرت گردد و هرکه در هر شب جمعه سوره «کهف» را بخواند، نمىمیرد مگر شهید و خداوند او را در قیامت با شهیدان محشور مىکند و در قیامت همراه ایشان نگاهش مىدارد و هرکه در شب جمعه سورههاى شعراء و نمل و قصص را تلاوت کند، از دوستان خدا گشته و در امان و حمایت حق تعالى قرار مىگیرد و نیز در دنیا دچار فقر و تنگدستى نمىشود و خدا در آن جهان چندان از بهشت به او عطا کند که خشنود شود و بلکه افزون بر خشنودىاش بر او کرامت نماید، و صد زن زیبا چشم از زنان دلرباى بهشت را به همسرى او در آورد و هرکه در شب جمعه سوره سجده را بخواند خدا در قیامت نامه اعمالش را به دست راست او دهد و در حسابرسى اعمال بر او آسان گیرد. و از دوستان محمّد و خاندان او باشد. و به سند معتبر از امام باقر علیه السّلام روایت شده: هرکس هر شب جمعه سوره «ص» را قرائت کند، از خیر این جهان و جهان دیگر آن اندازه به او ببخشند که جز به پیامبرى مرسل یا فرشتهاى مقرّب نبخشیده و او را با هرکس از اهل خانهاش که بخواهد وارد بهشت کنند، حتى خدمتکارى که به او خدمت کرده باشد، هرچند از خانواده او به حساب نیاید و در حدّ شفاعت او نباشد. و از امام صادق علیه السّلام روایت شده: هرکه در شب جمعه یا روز جمعه سوره «احقاف» را بخواند، در دنیا دچار بیم و هراس نشود و در روز قیامت از وحشت و ترس در امان باشد، و هرکه در شب جمعه سوره واقعه را بخواند، خدا او را دوستش بدارد و او را محبوب تمام مردم کند، و در دنیا دچار بدحالى و تنگدستى نشود و آفتى از آفات دنیا به او نرسد، و از دوستان حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام باشد و این سوره مخصوص امیر المؤمنین علیه السّلام است. و روایت شده: هرکه سوره «جمعه» را در هر شب جمعه تلاوت کند کفاره اعمال او از این جمعه تا جمعه دیگر خواهد بود. و نیز همین فضیلت براى کسىکه در هر شب جمعه و بعد از ظهر و عصر جمعه سوره «کهف» را بخواند وارد شده است. و آگاه باش که براى شب جمعه نمازهاى بسیارى وارد شده. اوّل: نماز حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام دوّم: دو رکعت نماز که در هر رکعت، «حمد» و پانزده مرتبه سوره «زلزال» در روایت است: هرکه این نماز را بجا آورد، خدا او را از عذاب قبر و هولوهراس قیامت ایمن کند. سوّم: آنکه در شب جمعه در رکعت اوّل نماز مغرب و رکعت اوّل نماز عشاء سوره «جمعه» و در رکعت دوّم نماز مغرب سوره «توحید» و در رکعت دوم عشا سوره «اعلى» را بخواند. چهارم: خواند شعر را در شب جمعه ترک کند؛ زیرا در حدیث صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت شده: براى شخص روزهدار و شخص محرم و نیز در حرم خدا و در روز جمعه و در شب آن روایت کردن شعر مکروه است. راوى به حضرت عرض کرد: هرچند معناى آن شعر مطلب حقى باشد، فرمود: هرچند شعر به حق باشد. و در حدیث معتبر از امام صادق علیه السّلام روایت شده: رسول خدا فرمود: هرکه در شب یا روز جمعه یک شعر بخواند، در آن شب و روز بهرهاى از ثواب به غیر آن نداشته باشد. و براساس روایت معتبر دیگر، در آن شب و روز نمازش مورد قبول واقع نشود [از آنجاکه شعر و خواندن آن مورد علاقه مردوزن، پیروجوان، عالموعامى و خلاصه تمام مردم است، شاید اصرار روایات بر ترک خواند شعر در شب و روز جمعه به خاطر این باشد که اهل ایمان از قرائت قرآن و دعا و مستحبات شب و روز جمعه باز نمانند و ثوابهاى عظیم و بهرههاى وافر الهى را از دست ندهند. مترجم] پنجم: در حق مؤمنین بسیار دعا کند، چنانکه حضرت زهرا علیها السّلام بسیار دعا مىکرد و روایت شده اگر براى ده نفر از برادران مؤمن که از دنیا رفته باشند طلب آمرزش کند بهشت براى او واجب مىشود. ششم: دعاهاى مخصوص شب جمعه را بخواند که آن دعاها بسیار است و ما به ذکر برخى از آنها بسنده مىکنیم: به سند صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت شده: هرکس در شب جمعه در سجده آخر نافله شب این دعا را هفت بار، بخواند، هنگامىکه از آن فارغ شود، آمرزیده شده باشد. و اگر در هر شب این دعا را در سجده آخر نافله شب بخواند، بهتر است. و آن دعا این است: اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اسْمِکَ الْعَظِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ. خدایا! از تو مىخواهم به عنایت کریمانه و نام بزرگت که درود فرستى بر محمّد و خاندان محمّد و از گناهانم بزرگم درگذرى و از حضرت رسول صلّى الله علیه و آله روایت شده: هرکس در شب یا روز جمعه این دعا را، هفت بار بخواند، اگر در آن شب یا در آن روز از دنیا برود وارد بهشت مىشود و آن دعا این است: اللهُمَّ أَنْتَ رَبِّی لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ خَلَقْتَنِی وَ أَنَا عَبْدُکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ وَ نَاصِیَتِی بِیَدِکَ أَمْسَیْتُ عَلَى عَهْدِکَ وَ وَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ أَعُوذُ بِرِضَاکَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ أَبُوءُ بِنِعْمَتِکَ [بِعَمَلِی] وَ أَبُوءُ بِذَنْبِی [بِذُنُوبِی] فَاغْفِرْ لِی ذُنُوبِی إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلّا أَنْتَ. خدایا! تویى پروردگار من، شایسته پرستشى جز تو نیست، تو مرا آفریدى و من بنده تو و فرزند کنیز تو و در دست قدرت توام و زمام زندگىام به دست توست، تا توانستم بر عهد و پیمان روز را به شب آوردم. از شرّ آنچه انجام دادم به خوشبینى و خشنودى تو پناه مىآورم، به نعمتت اعتراف و به گناهم اقرار مىنمایم پس گناهانم را بیامرز، زیرا گناهان را جز تو نمىآمرزد شیخ طوسى و سیّد کفعمى و سیّد ابن باقى رحمهم الله فرمودهاند: در شب و روز جمعه و شب و روز عرفه مستحب است دعاى اللهم من تعبّا... خوانده شود، ما آن را از کتاب «مصباح شیخ» نقل مىکنیم و آن دعا این است: اللهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَ تَهَیَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نَائِلِهِ وَ جَائِزَتِهِ فَإِلَیْکَ یَا رَبِّ تَعْبِیَتِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ عَفْوِکَ وَ طَلَبَ نَائِلِکَ وَ جَائِزَتِکَ فَلا تُخَیِّبْ دُعَائِی یَا مَنْ لا یَخِیبُ عَلَیْهِ سَائِلٌ [السَّائِلُ] وَ لا یَنْقُصُهُ نَائِلٌ فَإِنِّی لَمْ آتِکَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ وَ لا لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَیْتُکَ مُقِرّا عَلَى نَفْسِی بِالْإِسَاءَةِ وَ الظُّلْمِ، خدایا! هرکس به امید کمک و طلب عطا و جود و جایزه مخلوقى مجهّز و مهیّا و آماده دیدار او شود، تنها به سوى توست اى پروردگار من استعداد و آمادگى من به امید عفو و درخواست و جایزهاست، پس مرا از خواستهام ناامید مساز، اى آنکه پرسندهاى از او محروم نگردد و بخشیدهاى از او نکاهد من به پشتوانه عمل شایستهاى که انجام داده باشم، و یا به امید آفریدهاى که به او دل بسته باشم به پیشگاهت نیامدهام، به درگاهت آمدهام با با اعتراف بر نفس خویش به بدکارى دستم مُعْتَرِفا بِأَنْ لا حُجَّةَ لِی وَ لا عُذْرَ أَتَیْتُکَ أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِکَ الَّذِی عَفَوْتَ [عَلَوْتَ] بِهِ [عَلَى] عَنِ الْخَاطِئِینَ [الْخَطَّائِینَ] فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلَى عَظِیمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَةِ فَیَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ وَ عَفْوُهُ عَظِیمٌ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ لا یَرُدُّ غَضَبَکَ اِلّا حِلْمُکَ وَ لا یُنْجِی مِنْ سَخَطِکَ اِلّا التَّضَرُّعُ إِلَیْکَ فَهَبْ لِی یَا إِلَهِی فَرَجا بِالْقُدْرَةِ الَّتِی تُحْیِی بِهَا مَیْتَ الْبِلادِ، و با اعتراف به اینکه هیچ دلیل و نه عذرى بر بدکارىام نیست، گذشت فراگیرت را که بر آن از خطاکاران درمىگذرى امیدوارم، پس پافشارى بر جرم بزرگشان از اینکه بر انان دوباره مهرورزى تو را بازنداشت، پس اى آنکه رحمتش فراگیر و گذشتش بس بزرگ است اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، جز بردبارىات خشم تو را برنگرداند و جز زارى به پیشگاهت از ناخشنودىات رهایى نبخشد، پس خدایا! با نیرویى که با آن سرزمینهاى مرده را زنده مىکنى برایم گشایشى بخش وَ لا تُهْلِکْنِی غَمّا حَتَّى تَسْتَجِیبَ لِی وَ تُعَرِّفَنِی الْإِجَابَةَ فِی دُعَائِی وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْعَافِیَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِی وَ لا تُشْمِتْ بِی عَدُوِّی وَ لا تُسَلِّطْهُ عَلَیَّ وَ لا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقِی اللهُمَّ [إِلَهِی] إِنْ وَضَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْفَعُنِی وَ إِنْ رَفَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَضَعُنِی وَ إِنْ أَهْلَکْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَعْرِضُ لَکَ فِی عَبْدِکَ أَوْ یَسْأَلُکَ عَنْ أَمْرِهِ، و از اندوه هلاکم مکن تا آنکه دعایم را مستجاب نمایى و مرا به اجابت دعایم آگاه سازى و شیرینى سلامت و تندرستى را تا پایان عمر به من بچشان و مرا در معرض سرزنش دشمنم قرار مده و او را بر من چیره مساز و بر گردنم مسلّط مکن خدایا! اگر تو مرا حقیر و پست بدارى، پس چه کسى بلندم گرداند و اگر تو مرا بلند گردانى، پس کیست آنکه مرا خوار کند و اگر هلاکم کنى، پس کیست آنکه درباره بندهات در برابر تو خود نماید؟ یا از کار او از تو پرسوجو کند؟ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَیْسَ فِی حُکْمِکَ ظُلْمٌ وَ لا فِی نَقِمَتِکَ عَجَلَةٌ وَ إِنَّمَا یَعْجَلُ مَنْ یَخَافُ الْفَوْتَ وَ إِنَّمَا یَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِیفُ وَ قَدْ تَعَالَیْتَ یَا إِلَهِی عَنْ ذَلِکَ عُلُوّا کَبِیرا اللهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ فَأَعِذْنِی وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ فَأَجِرْنِی وَ أَسْتَرْزِقُکَ فَارْزُقْنِی وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ فَاکْفِنِی وَ أَسْتَنْصِرُکَ عَلَى عَدُوِّی [عَدُوِّکَ] فَانْصُرْنِی وَ أَسْتَعِینُ بِکَ فَأَعِنِّی وَ أَسْتَغْفِرُکَ یَا إِلَهِی فَاغْفِرْ لِی آمِینَ آمِینَ آمِینَ. با آنکه به یقین مىدانم که نه در حکم تو ستمى است و نه در انتقامت شتابى، چه تنها کسى در انتقام شتاب مىکند که از دستدادن فرصت را مىهراسد و فقط کسى محتاج ستمگرى است که ناتوان است، و حال آنکه تو اى خداى من! از این امور بسیار برترى. بار خدایا به تو پناه مىآورم، پس پناهم ده و از تو امان مىجویم پس امانم ده و از توروزى مىطلبم پس روزىام ده و اعتماد مىکنم بر تو، پس تو خود مرا کافى باش، و براى غلبه بر دشمنم از تو یارى مىخواهم پس یارىام ده، و از تو مدد مىجویم پس مرا مدد فرما، اى خداى من! دعایم را بپذیر. بپذیر. بپذیر هفتم: دعاى «کمیل» را بخواند که در فصل بعد خواهد آمد ان شاء الله [کمیل بن زیاد نخعى، از اصحاب امیر المؤمنین علیه السّلام است که حضرت به اصرار وى دعاى کمیل را انشاء و به او تعلیم فرمود] هشتم: دعاى «اللهمّ یا شاهد کلّ نجوى» را که در شب عرفه هم خوانده مىشود، بخواند. این دعا نیز ان شاء الله تعالى خواهد آمد. نهم: ده مرتبه بگوید: یَا دَائِمَ الْفَضْلِ عَلَى الْبَرِیَّةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالْعَطِیَّةِ یَا صَاحِبَ الْمَوَاهِبِ السَّنِیَّةِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ خَیْرِ الْوَرَى سَجِیَّةً وَ اغْفِرْ لَنَا یَا ذَا الْعُلَى فِی هَذِهِ الْعَشِیَّةِ. اى کسىکه جود و بخشش توبه آفریدگان همیشگى است! اى آنکه دو دست سخاوت خود را براى عطا گشودهاى! اى صاحب عطاهاى گرانبها! بر محمّد و خاندان او، نیکوخو‌ترین مردمان درود فرصت، و ما را اى خداى بلندمرتبه در چنین شبى بیامرز این ذکر شریف در شب عید فطر نیز خوانده مىشود. دهم: انار بخورد، چنانکه امام صادق علیه السّلام در هر شب جمعه میل می‌فرمود، و اگر هنگام خوابیدن بخورد، شاید بهتر باشد، چه آنکه روایت شده: هرکه وقت خوابیدن انان بخورد تا صبح در جان خود ایمن خواهد بود. و سزاوار است هرگاه انار بخورد، در زیر آن دستمالى بگستراند که هر دانهاى از ان بیفتد جمع کرده و بعد بخودرد و بهتر است دیگرى را در آن انار شریک نسازد. شیخ جعفر ابن احمد قمى رحمة الله در کتاب، عروس از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هرکه ما بین دو رکعت نافله و فریصه صبح صد مرتبه بگوید: سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ أَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ منزه است پروردگار بزرگ من و به ستایش او را سزاست، از خدا، پروردگار خود، آمرزش مىطلبم و به سوى او باز مىگردم خدا در بهشت خانهاى براى او بنا کند. و شیخ طوسى و سید ابن طاووس و دیگران این دعا را ذکر کرده و گفتهاند: مستحب است در سحر شب جمعه این دعا خوانده شود: اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِیَ الْغَدَاةَ رِضَاکَ وَ أَسْکِنْ قَلْبِی خَوْفَکَ وَ اقْطَعْهُ عَمَّنْ سِوَاکَ حَتَّى لا أَرْجُوَ وَ لا أَخَافَ اِلّا إِیَّاکَ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِی ثَبَاتَ الْیَقِینِ وَ مَحْضَ الْإِخْلاصِ وَ شَرَفَ التَّوْحِیدِ وَ دَوَامَ الاسْتِقَامَةِ وَ مَعْدِنَ الصَّبْرِ وَ الرِّضَا بِالْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی ضَمِیرِ الصَّامِتِینَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، خدایا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و در این بامداد خشنودى خود را بر من ارزانى بدار، و ترس از خویش را در دلم جاى ده، و دلم را از غیر خود ببر، تا به غیر تو امید نبندم و جز از تو نترسم، خدایا! بر محمّد و خاندان او درورد فرست و مرا یقین استوار، و اخلاص بىشائبه و قدر خود، ببخش، اى برآورنده نیازهاى پرسندگان! اى آنکه هرچه در نهاد خاموشان مىگذرد مىداند! بر محمد و خاندانش درود فرست وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی وَ اغْفِرْ ذَنْبِی وَ أَوْسِعْ رِزْقِی وَ اقْضِ حَوَائِجِی فِی نَفْسِی وَ إِخْوَانِی فِی دِینِی وَ أَهْلِی إِلَهِی طُمُوحُ الْآمَالِ قَدْ خَابَتْ اِلّا لَدَیْکَ وَ مَعَاکِفُ الْهِمَمِ قَدْ تَعَطَّلَتْ اِلّا عَلَیْکَ وَ مَذَاهِبُ الْعُقُولِ قَدْ سَمَتْ اِلّا إِلَیْکَ فَأَنْتَ الرَّجَاءُ وَ إِلَیْکَ الْمُلْتَجَأُ یَا أَکْرَمَ مَقْصُودٍ وَ أَجْوَدَ مَسْئُولٍ هَرَبْتُ إِلَیْکَ بِنَفْسِی یَا مَلْجَأَ الْهَارِبِینَ، و خواهشم را برآور، و گناهم را بیامرز و روزىام را وسعت بخش و نیازهاى درونىام و حوائج براداران دینىام و خانوادهام را برآورد، خداى من آروزوهاى دور و سرکش جز نزد تو ناکام است، همّتهاى بلند جز آنکه بر گرد کوى تو گردد بیهوده باشد و راههاى خرد بسته است جز به سوى تو، پس تویى امید دلها و به سوى توست پناهگاه، اى گرامىترین مراد، و بخشندهترین درخواست شده! با همه وجودم به سوى تو گریختهام، اى پناهگاه گریختگان بِأَثْقَالِ الذُّنُوبِ أَحْمِلُهَا عَلَى ظَهْرِی لا أَجِدُ لِی إِلَیْکَ شَافِعا سِوَى مَعْرِفَتِی بِأَنَّکَ أَقْرَبُ مَنْ رَجَاهُ الطَّالِبُونَ وَ أَمَّلَ مَا لَدَیْهِ الرَّاغِبُونَ یَا مَنْ فَتَقَ الْعُقُولَ بِمَعْرِفَتِهِ وَ أَطْلَقَ الْأَلْسُنَ بِحَمْدِهِ وَ جَعَلَ مَا امْتَنَّ بِهِ عَلَى عِبَادِهِ فِی کِفَاءٍ لِتَأْدِیَةِ حَقِّهِ [أَنَالَ بِهِ حَقَّهُ] صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ عَلَى عَقْلِی سَبِیلا وَ لا لِلْبَاطِلِ عَلَى عَمَلِی دَلِیلا. با بارهاى گناه که بر دوش مىکشم، درحالىکه براى رسیدن به تو یاورى نمىیابم جز آگاهى از اینکه تو نزدیکترین کسى هستى که امید جویندگان به اوست و آنچه را که نزد اوست راغبان آرزومندند، اى آنکه خردها را به معرفت خویش شکوفا ساخت، و زبانها را به ستایش خود گشود و آنچه را بر بندگانش منّت گذارد، براى اداى حق خود بسنده ساخت، بر محمّد و خاندان درود فرست و براى شیطان بر خردم راهى و به سوى باطل بر عملم راهنما و دلیلى قرار مده و به هنگام طلوع صبح روز جمعه این دعا را بخواند: أَصْبَحْتُ فِی ذِمَّةِ اللهِ وَ ذِمَّةِ مَلائِکَتِهِ وَ ذِمَمِ أَنْبِیَائِهِ وَ رُسُلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَ ذِمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ ذِمَمِ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ آمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَ عَلانِیَتِهِمْ وَ ظَاهِرِهِمْ وَ بَاطِنِهِمْ وَ أَشْهَدُ أَنَّهُمْ فِی عِلْمِ اللهِ وَ طَاعَتِهِ کَمُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ. شب را صبح کردم در امان خدا و امان فرشتگان و امان پیامبران و فرستادگان او (درود بر آنان باد)، و امان محمّد (درود خدا بر او و خاندان او باد)، و امانهاى جانشینیان خاندان محمّد (درود بر آنان باد)، ایمان آوردم به نهان خاندان محمّد (بر ایشان درود باد) و ظاهر و باطن ایشان، و گواهى مىدهم که همانا ایشان در معرفت به خدا و طاعت او همچون محمّد (درود خدا بر او و خاندان او) هستند روایت شده: هرکس پیش از نماز صبح روز جمعه سه مرتبه بگوید: أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِی لا إِلَهَ اِلّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ. آمرزش مىجویم از خداى که شایسته پرستشى جز آن زنده پاینده نیست و به سوى او باز مىگردم گناهانش آمرزیده شود هرچند از حباب نشسته بر دریا بیشتر باشد.