دوّم: زیارت حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام است که بر‌ترین اعمال این شب مىباشد. و بدان که ابو عبد الله محمّد بن بطوطه که یکى از دانشمندان اهل سنت است در ششصد سال پیش از این زمان (زمان تألیف مفاتیح الجنان) مىزیسته، در سفرنامه خود معروب به «رحله ابن بطوطه» در بیان ورودش از مکّه معظّمه به نجف اشرف، روضه و قبر مبارک مولایمان امیر المؤمنین علیه السّلام را ذکر نموده، و گفته است همه اهل این شهر رافضى هستند، و براى این روضه مبارکه کراماتى ظاهر شده: از جمله در شب بیست وهفتم، ماه رجب که نامش نزد ال آنجا «لیلة المحیا» [شب بیدارى یا شب زندگانى] است، از عراقین [بصره و کوفه] و خراسان و شهرهاى فارس، و روم، افراد شل و مفلوج و زمینگیرى را که حدود سى یا چهل نفر مىشوند پس از عشا نزد ضریح مقدس على علیه السّلام مىآورند، آنگاه مردم اجتماع مىکنند، و به انتظار شفا یافتن و برخاستن آنان مىمانند. گروهى از اجتماعکنندگان نماز مىخوانند، و عدهاى ذکر مىگویند، و گروهى قرآن تلاوت مىکنند، و بعضى هم به تماشاى روضه مبارکه مشغول مىشوند، تا آنکه نصف یا دوسوم از شب بگذرد، در این هنگام تمام مبتلایان و زمینگیران که محروم از حرکت بودند، از جاى برمىخیزند درحالىکه صحیح و تندرستند و نقصى در آنان نیست و مىگویند: لا اله الا الله (معبودى جز خدا نیست)، «محمّد رسول الله» (محمّد فرستاده خدا است)، «علىّ ولى الله» (على ولىّ خدا است)، و این امرى است مشهور و معروف. من گرچه آن شب را در آن روضه درنیافتم، ولى از مردمان مورد اطمینان که بر گفتارشان اعتماد داشتم شنیدم. و همچنین در مدرسهاى که مهمانخانه آن حضرت است، سه نفر زمینگیر را که قدرت بر حرکت نداشتند مشاهده کردم، یکى از مردمان روم، و دیگرى از اهالى اصفهان، و سومى از مردم خراسان بود، از هر سه پرسیدم، چگونه شما درمان نیافته و در اینجا ماندهاید؟ گفتند: ما شب بیستوهفتم رجب را درک نکردیم، اینجا ماندهایم تا شب بیستوهفتم آینده برسد، و شفاى خود را بگیریم، و به خاطر این شب، مردم زیادى از شهرها جمع مىشوند، و بازار بزرگى به مدّت ده روز برپا مىگردد.