المناجاة الثامنة: مناجاة المریدین مناجاة هشتم: رازونیاز ارادتمندان بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است سُبْحَانَکَ مَا أَضْیَقَ الطُّرُقَ عَلَى مَنْ لَمْ تَکُنْ دَلِیلَهُ وَ مَا أَوْضَحَ الْحَقَّ عِنْدَ مَنْ هَدَیْتَهُ سَبِیلَهُ إِلَهِی فَاسْلُکْ بِنَا سُبُلَ الْوُصُولِ إِلَیْکَ وَ سَیِّرْنَا فِی أَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَیْکَ قَرِّبْ عَلَیْنَا الْبَعِیدَ وَ سَهِّلْ عَلَیْنَا الْعَسِیرَ الشَّدِیدَ وَ أَلْحِقْنَا بِعِبَادِکَ الَّذِینَ هُمْ بَالْبِدَارِ إِلَیْکَ یُسَارِعُونَ وَ بَابَکَ عَلَى الدَّوَامِ یَطْرُقُونَ وَ إِیَّاکَ فِی اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَعْبُدُونَ وَ هُمْ مِنْ هَیْبَتِکَ مُشْفِقُونَ الَّذِینَ صَفَّیْتَ لَهُمُ الْمَشَارِبَ وَ بَلَّغْتَهُمُ الرَّغَائِبَ، منزّهى تو، چه تنگ است راهها بر کسىکه تو راهنمایش نباشى، و چه آشکار است حق نزد کسىکه راه را نشانش دادى، خدایا ما را به راههاى رسیدن به سرایت بکشان، و ما را از نزدیکترین راههاى ورود به بارگاهت ببر، دور را بر ما نزدیک کن، و دشوار و سخت را بر ما آسان گردان، و ما را به آن بندگانت که با چالاکى به سویت مىشتابند، و همواره در رحمتت را مىکوبند ملحق نما، آنانکه در هر شب و روز تو را عبادت مىکنند، و از هیبتت در هراسند، بندگانى که آبشخورها براى آنان زلال کردى و به خواستههایشان با کامیابى رساندى وَ أَنْجَحْتَ لَهُمُ الْمَطَالِبَ وَ قَضَیْتَ لَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ الْمَآرِبَ وَ مَلَأْتَ لَهُمْ ضَمَائِرَهُمْ مِنْ حُبِّکَ وَ رَوَّیْتَهُمْ مِنْ صَافِی شِرْبِکَ فَبِکَ إِلَى لَذِیذِ مُنَاجَاتِکَ وَصَلُوا وَ مِنْکَ أَقْصَى مَقَاصِدِهِمْ حَصَّلُوا فَیَا مَنْ هُوَ عَلَى الْمُقْبِلِینَ عَلَیْهِ مُقْبِلٌ وَ بِالْعَطْفِ عَلَیْهِمْ عَائِدٌ مُفْضِلٌ وَ بِالْغَافِلِینَ عَنْ ذِکْرِهِ رَحِیمٌ رَءُوفٌ وَ بِجَذْبِهِمْ إِلَى بَابِهِ وَدُودٌ عَطُوفٌ أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ أَوْفَرِهِمْ مِنْکَ حَظّا وَ أَعْلاهُمْ عِنْدَکَ مَنْزِلا وَ أَجْزَلِهِمْ مِنْ وُدِّکَ قِسْما وَ أَفْضَلِهِمْ فِی مَعْرِفَتِکَ نَصِیبا فَقَدِ انْقَطَعَتْ إِلَیْکَ هِمَّتِی وَ انْصَرَفَتْ نَحْوَکَ رَغْبَتِی فَأَنْتَ لا غَیْرُکَ مُرَادِی وَ لَکَ لا لِسِوَاکَ سَهَرِی وَ سُهَادِی وَ لِقَاؤُکَ قُرَّةُ عَیْنِی وَ وَصْلُکَ مُنَى نَفْسِی، و آنان را بر جویندههایشان کامروا نمودى، و از روى فضلت حاجاتشان را برآوردى، و نهادشان را از محبّتت آکنده ساختى، و از زلال چشمهات سیرابشان نمودى، اینان به وسیله تو به لذّت مناجاتت دست یافتند، و از حسن عنایت تو دور‌ترین مقاصدشان را فراچنگ آوردند، اى کسىکه بر روى آورندگان بر خویش روى آورد و با مهرورزى بر ایشان روىآور و بخشنده است، و به غفلتورزان از یادش دلسوز و مهربان است، و براى جلب آنان به درگاهش با محبّت و عطوف است، از تو مىخواهم مرا از کسانى قرار دهى که بهره بیشترى از تو دارند، و بر‌ترین جایگاه را نزد تو نصیب خود ساختهاند و از دوستىاست سهم برجستهترى به آنان رسیده، و در معرفتت بهره بیشترى نصیب آنان گشته است، همانا همّتم از همهجا بریده و تنها متوجّه تو گشته است، و رغبتم به جانب تو منصرف شده است، پس تنها تو مراد منى نه غیر تو، و شبزندهدارى و بىخوابىام تنها براى توست نه براى غیر تو، و دیدارت نور دیدگان من است و وصالت آرزوى هستىام وَ إِلَیْکَ شَوْقِی وَ فِی مَحَبَّتِکَ وَلَهِی وَ إِلَى هَوَاکَ صَبَابَتِی وَ رِضَاکَ بُغْیَتِی وَ رُؤْیَتُکَ حَاجَتِی وَ جِوَارُکَ طَلَبِی وَ قُرْبُکَ غَایَةُ سُؤْلِی وَ فِی مُنَاجَاتِکَ رَوْحِی وَ رَاحَتِی وَ عِنْدَکَ دَوَاءُ عِلَّتِی وَ شِفَاءُ غُلَّتِی وَ بَرْدُ لَوْعَتِی وَ کَشْفُ کُرْبَتِی فَکُنْ أَنِیسِی فِی وَحْشَتِی وَ مُقِیلَ عَثْرَتِی وَ غَافِرَ زَلَّتِی وَ قَابِلَ تَوْبَتِی وَ مُجِیبَ دَعْوَتِی وَ وَلِیَّ عِصْمَتِی وَ مُغْنِیَ فَاقَتِی وَ لا تَقْطَعْنِی عَنْکَ وَ لا تُبْعِدْنِی مِنْکَ یَا نَعِیمِی وَ جَنَّتِی وَ یَا دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی [یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ] و تنها به سوى توست اشتیاقم، تنها در مسیر عشق توست شیفتگىام و در هواى توست دلدادگىام، و خشنودىات مقصود من، و دیدارت نیاز من، و جوارت مطلوب من، و قربت نهایت خواسته من است، آسودگى و راحتم در رازونیاز با توست، داروى دردم و درمان بیمارى سینهام، و خنکاى آتشم قلبم، و برآمدن اندوهم تنها پیش توست، پس در هنگام ترس همدمم باش، و لغزشم را نادیده گیر، و گناهم را بیامرز، توبهام را بپذیر و دعایم را اجابت کن، و سرپرست زمامم و توانگرى‌گاه تهیدستىام باش، مرا از خود جدا مکن، و از خویشتن دورم مساز، اى نعمت و بهشت من، و اى دنیا و آخرتم، اى مهربانترین مهربانان