سوّم: شیخ کفعمى در کتاب «بلد الامین» دعایى نقل کرده به روایت از حضرت امیر المؤمنین که هر سوخته دل و مصیبتزده و غمناک و گرفتار آن را بخواند حق تعالى به او گشایش و فرج کرامت فرماید. و آن دعا این است: یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ وَ یا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ وَیا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ ویا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ وَیا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ وَیا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ وَیا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ یا کَریمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ یا عَوْنَ الضُّعَفاءِ یا کَنْزَ الْفُقَراءِ یا عَظیمَ الرِّجاءِ یا مُنْقِذَ الْغَرْقى یا مُنْجِىَ الْهَلْکى یا مُحْسِنُ، اى تکیهگاه آنکه تکیهگاهى ندارد، اى اندوخته آنکه اندوختاى ندارد، اى پشتیبان آنکه پشتیبانى ندارد، اى نگاهدار آنکه نگاهدارى ندارد، اى فریادرس آنکه فریادرسى ندارد، اى گنج آنکه گنجى ندارد، اى عزّت آنکه عزّتى ندارد، اى کریمانه درگذرنده، اى نیکو گذشت، اى پشتیبان ناتوانان، اى غناى تهیدستان، اى بزرگمایه امید، اى نجاتدهنده غریقان، اى رهایىبخش هلاکشدگان، اى احسان کنده یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللّیْلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ وَحَفیفُ الشَّجَرِ وَدَوِىُّ الْماءِ یا اَللهُ یا اَللهُ یا اَللهُ لا اِلهَ إ لا اَنْتَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ یا رَبّاهُ یا اَللهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ. اى زیبایىبخش، اى نعمتده، اى عطابخش، تویى آنکه سیاهى شب و روشنى روز و پرتو ماه و شعاع خورشید و وزش باد در درخت و صداى آب باریت سجده کرد، اى خدا، اى خدا، اى خدا، معبودى جز تو نیست، یگانه و بىشریکى اى پروردگار، اى خدا، بر محمّد درود فرست و با ما آنچه شایسته آنى انجام ده پس از دعا هرچه حاجت دارى درخواست کن. مؤلف گوید: و نیز براى گشایش مشکلات و رفع گرفتارى، و برطرفشدن غم و اندوه، تداوم بر این ذکر که حضرت جواد علیه السّلام تعلیم فرموده بسیار سودمند است: یَا مَنْ یَکْفى مِنْ کُلِّشَى ءٍ وَلا یَکْفى مِنْهُ شَى ءٌ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى اى آنکه از هرچیز کفایت کند و از او چیزى کفایت نکند کارهاى مهمّ مرا کفایت فرما