از حضرت امام باقر علیه السّلام روایت شده است که براى آرام شدن درد سر، سر را مسح کند، و هفت مرتبه بگوید: اَعُوذُ بِاللهِ الَّذى سَکَنَ لَهُ ما فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَ ما فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ پناه مىبرم به خدایى که، آنچه در بیابان و دریا و آسمانها و زمین است براى او آرام گرفت، و او شنوا و داناست و نیز این دعا براى آرام شدن درد گوش، با هفت مرتبه خواندن از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده، و همچنین از آن حضرت رسیده: مقدارى پنیر بسیار کهنه را بگیر و نرم بکوب و با شیر مخلوط کن، و روى آتش حرارت بده، و چند قطره در گوشى که درد مىکند بریز. نیز براى سردرد: بر قدح آبى بخواند: اَوَلَمْ یَرَ الَّذینَ کَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْمآءِ کُلَّ شَیْئٍ حَی اَفَلا یُؤْمِنُونَ آیا آنانکه کافر شدند ندیدند، که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، پس آنها را از هم گشودیم، و از هرچیز زنده را از آب قرار دادیم آیا ایمان نمىآورند؟! سپس آن را بیاشامد. روایت شده: هرگاه کسالت، یا درد سر عارض رسول خدا صلّى الله علیه و آله مىشد، دستها را مىگشودند، و فاتحه و معوّذتین [دو سوره قل اعوذ بربّ الفلق و قل اعوذ برب النّاس] مىخواندند، و به صورت خویش مىکشیدند، پس درد از آن حضرت برطرف مىشد. و نیز براى رفع سردرد بر سر دست بکشد و بگوید: اِنَّ اللهَ یُمْسِکُ السَّمواتِ وَ الاَْرْضَ اَنْ تَزُولا وَ لَئِنْ زالَتا اِنْ اَمْسَکَهُما مِنْ اَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ اِنَّهُ کانَ حَلیماً غَفُوراً خدایا آسمانها و زمین را از اینکه تباه شوند نگاه مىدارد، و اگر تباه شوند، احدى بعد از خدا نگهدار آنها نیست، به راستى خدا بردبار، و آمرزشگر است از «ربیع الابرار» نقل شده: مأمون را در منطقه طرطوس دردسرى عارض شد، که راه علاج براى آن نیافتند، قیصر روم کلاهى برایش فرستاد و به همراه آن نوشت: خبر سردرد تو را شنیدم، این کلاه را فرستادم، بر سر گذارى تا دردت آرام گیرد، مأمون ترسید، زهرى در آن تعبیه کرده باشد، دستور داد بر سر آورندهاش نهادند، دید ضررى متوجه او نشد، امر کرد بر سر کسىکه دچار دردسر بود گذاشتند، دردش آرام گرفت، آنگاه بر سر خود گذاشت، و از درد رهایى یافت، شگفتزده شد، کلاه را شکافت، دید در آن نوشته شده: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ کَمْ مِنْ نِعْمَةٍ للهِ فى عِرْقٍ ساکِنٍ حَّم عَّسَّقَّ لا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَلا یُنْزِفُونَ مِنْ کَلامِ الرَّحْمنِ خَمَدَتِ النیّرانُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ وَ جالَ نَفْعُ الدَّوآءِ فیکَ کَما یَجُولُ مآءُ الرَّبیعِ فِى الْغُصْنِ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است، چه بسیار نعمتى براى خدا است که در رگى ساکن است حم عسق، دردسر نکشند از آن، و بیهوش نکردند از کلام خدا، خاموش شد آتش، و جنبش و نیرویى نیست جز به خدا، روان شد سود دارد و در تو، چنانکه روان مىشود باران بهارى در شاخه درخت