ساعت سوّم: از ذعاب شعاع [ناپیدا شدن ستون عموید نور خورشید در شرق] است تا ارتفاع نهار [بالا آمدن روز] که به حضرت حسین علیه السّلام منسوب است: یا مَنْ تَجَبَّرَ فَلا عَیْنٌ تَراهُ یا مَنْ تَعَظَّمَ فَلا تَخْطُرُ الْقُلُوبُ بِکُنْهِهِ یا حَسَنَ الْمَنِّ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ یا حَسَنَ الْعَفْوِ یا جَوادُ یا کَریمُ یا مَنْ لا یُشْبِهُهُ شَىْءٌ مِنْ خَلْقِهِ یا مَنْ مَنَّ عَلى خَلْقِهِ بِاَوْلِیآئِهِ اِذْاِرْتَضیهُمْ لِدینِهِ وَ اَدَّبَ بِهِمْ عِبادَهُ وَ جَعَلَهُمْ حُجَجاً مَنّاً مِنْهُ عَلى خَلْقِهِ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِی عَلَیْهِمَا السَّلامُ السِّبْطِ التّابِعِ لِمَرْضاتِکَ وَ النّاصِحِ فى دینِکَ وَالدَّلیلِ عَلى ذاتِکَ اَسْئَلُکَ بِحَقِّهِ وَ اُقَدِّمُهُ بَیْنَ یَدَىْ حَوآئِجى اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا اى که بزرگى ورزید، پس دیدهاى نبیندش، اى که خود را بزرگ دانست، پس دلها به حقیقتش راه نیابند، اى نیک منّت، اى نیک گذشت، اى نیک بخشش، اى بخشایشگر، اى بزرگوار، اى که چیزى از آفریدگانش به او شباهت ندارد، اى که به اولیایش بر بندگانش منّت نهاد، آنجا که آنان را براى دینش پسندید، و به وسیله آنان بندگانش را ادب کرد، و آنان را از باب منّت از جانب خود، بر بندگانش حجّت قرار داد، از تو مىخواهم به حق حسین بن على (درود خدا بر ایشان) آن فرزندزاده پیامبر، آن پیرو خشنودىات و خیرخواه در دینت، و راهنماى بر هستىات، از تو مىخواهم به حق او، و او را پیش مىاندازم پیشاپیش خواستههایم که درود فرستى بر محمّد و خاندان محمّد، و با من چنین و چنان کنى