ساعت دوم: از طلوع آفتاب است تا ذهاب حمره [یعنى کنار رفتن سرخى افق مشرق]، و به حضرت مجتبى علیه السّلام منسوب است: اَللّهُمَّ لَبِسْتَ بَهآئَکَ فى اَعْظَمِ قُدْرَتِکَ وَ صَفا نُورُکَ فى اَنْوَرِ ضَوْئِکَ وَ فاضَ عِلْمُکَ حِجابَکَ وَ خَلَّصْتَ فیهِ اَهْلَ الثِّقَةِ بِکَ عِنْدَ جُودِکَ فَتَعالَیْتَ فى کِبْرِیآئِکَ عُلُوّاً عَظُمَتْ فیهِ مِنَّتُکَ عَلى اَهْلِ طاعَتِکَ فَباهَیْتَ بِهِمْ اَهْلَ سَمواتِکَ بِمِنَّتِکَ عَلَیْهِمْ اَللّهُمَّ فَبِحَقِّ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی عَلَیْکَ اَسْئَلُکَ وَ بِهِ اَسْتَغیثُ اِلَیْکَ وَاُقِدِّمُهُ بَیْنَ یَدَىْ حَوآئِجى اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا خدایا به بر کردى لباس زیبایىات را در بزرگ‌ترین نیرویت، و خالص شد نورت، در نورانىترین روشنایىات، و روان شد دانشت از پردهات، و خالص کردى در آن اهل اطمینان به خود را، نزد بخششت، پس برترى یافتى در بزرگمنشىات برترى کامل، بزرگ است منّتت در آن بر اهل طاعتت پس مباهات نمودى به ایشان، بر اهل آسما‌‌نهایت به منّتت بر آنان، خدایا به حق حسن بن على بر تو، از تو مىخواهم، و به او به درگاهت دادخواهى مىجویم، و او را پیش مىاندازم پیشاپیش خواستههایم، اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و با من چنین و چنان کنى