بیستم: سیّد ابن طاووس فرموده: بر زائر مستحب است هروقت از زیارت آن حضرت فارغ شود و بخواهد از روضه مقدسه بیرون رود، خود را به ضریح بچسباند و آن را ببوسد و بگوید: السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا صَفْوَةَ اللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خَالِصَةَ اللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا قَتِیلَ الظَّمَاءِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا غَرِیبَ الْغُرَبَاءِ السَّلامُ عَلَیْکَ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئِمٍ وَ لا قَالٍ فَإِنْ أَمْضِ فَلا عَنْ مَلالَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللهُ الصَّابِرِینَ لا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکَ وَ رَزَقَنِیَ اللهُ الْعَوْدَ إِلَى مَشْهَدِکَ وَ الْمَقَامَ بِفِنَائِکَ وَ الْقِیَامَ فِی حَرَمِکَ وَ إِیَّاهُ أَسْأَلُ أَنْ یُسْعِدَنِی بِکُمْ وَ یَجْعَلَنِی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ سلام بر تو اى مولایم، سلام بر تو اى حجّت خدا، سلام بر تو اى برگزیده خدا سلام بر تو اى خالص شده از سوى خدا، سلام بر تو اى کشته تشنگى، سلام بر تو اى غریب غریبان، سلام بر تو اى وداعکنندهاى که نه خسته است و نه دلتنگ، پس اگر بروم نه از روى ملالت است و اگر بمانم نه از روى بدگمانى به آنچه خدا به صابران وعده داده، خدا این زیارت را آخرین عهد من از زیارتت قرار ندهد و بازگشت به سوى زیارتگاهت و ماندن در آستانت و ایستادن در حرمت را روزى من کند، و از او مىخواهم که مرا به وسیله شما خوشبخت نماید و در دنیا و آخرت با شما قرار دهد