زیارت چهارم: در کتاب «مستدرک الوسائل» از «مزار قدیم» نقل کرده که از مولاى ما امام باقر علیه السّلام روایت شده با پدرم به زیارت قبر جدّم امیر المؤمنین در نجف رفتیم، پدر نزد قبر مطهّر ایستاد و گریست و گفت: السَّلامُ عَلَى أَبِی الْأَئِمَّةِ وَ خَلِیلِ النُّبُوَّةِ وَ الْمَخْصُوصِ بِالْأُخُوَّةِ السَّلامُ عَلَى یَعْسُوبِ الْإِیمَانِ وَ مِیزَانِ الْأَعْمَالِ وَ سَیْفِ ذِی الْجَلالِ السَّلامُ عَلَى صَالِحِ الْمُؤْمِنِینَ وَ وَارِثِ عِلْمِ النَّبِیِّینَ الْحَاکِمِ فِی یَوْمِ الدِّینِ السَّلامُ عَلَى شَجَرَةِ التَّقْوَى السَّلامُ عَلَى حُجَّةِ اللهِ الْبَالِغَةِ وَ نِعْمَتِهِ السَّابِغَةِ وَ نِقْمَتِهِ الدَّامِغَةِ السَّلامُ عَلَى الصِّرَاطِ الْوَاضِحِ وَ النَّجْمِ اللائِحِ وَ الْإِمَامِ النَّاصِحِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ آنگاه گفت أَنْتَ وَسِیلَتِی إِلَى اللهِ وَ ذَرِیعَتِی وَ لِی حَقُّ مُوَالاتِی وَ تَأْمِیلِی فَکُنْ لِی شَفِیعِی إِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْوُقُوفِ عَلَى قَضَاءِ حَاجَتِی وَ هِیَ فَکَاکُ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ اصْرِفْنِی فِی مَوْقِفِی هَذَا بِالنُّجْحِ وَ بِمَا سَأَلْتُهُ کُلَّهُ [کُلِّهِ] بِرَحْمَتِهِ وَ قُدْرَتِهِ اللهُمَّ ارْزُقْنِی عَقْلا کَامِلا وَ لُبّا رَاجِحا وَ قَلْبا زَکِیّا وَ عَمَلا کَثِیرا وَ أَدَبا بَارِعا وَ اجْعَلْ ذَلِکَ کُلَّهُ لِی وَ لا تَجْعَلْهُ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ سلام بر پدر امامان و دوست نبوّت، و خاصّ به برادرى، سلام بر رئیس ایمان، و ترازوى اعمال، و شمشیر خداى داراى بزرگى، سلام بر شایسته اهل ایمان، و وارث دانش پیامبران، حاکم در روز جزا، سلام بر درخت تقوا، سلام بر حجّت رساى خدا، و نعمت کامل او، و انتقام کوبندهاش، سلام بر راه روشن، و ستاره فروزان، و پیشواى خیرخواه، و رحمت و برکات خدا بر او باد. سپس گفت تویى وسیله و سببم به سوى خدا، و مراست حق دوستى و آرزومندى به درگاه خداى عزّ و جل، پس شفیع من باش در ایستادگى در بر آوردن حاجتم، و آن حاجت آزادىام از آتش است، و مرا از این جایگاه با موفّقیّت بازگردان، و بدست آوردن همه آنچه خواستهام، به حق رحمت و قدرتش خدایا عقلى کامل و مغزى ممتاز، و دلى پاک، و عملى بسیار، و ادبى بر‌تر نصیبم کن، و همه اینها را به سود من قرار ده نه بر زیانم، به مهربانىات اى مهربانترین مهربانان