در هر صورت فضیلت این روز شریف، بیش از آن است که ذکر شود، و این روز قبولى اعمال شیعیان، و روز برطرف شدن غمهاى ایشان است و روزى است که حضرت موسى علیه السّلام بر ساحران پیروز شد، و خدا آتش را بر ابراهیم علیه السّلام سرد و سلامت نمود و حضرت موسى علیه السّلام یوشع بن نون را جانشین خود کرد، و حضرت عیسى شمعون الصّفا را خلیفه خود قرار داد و حضرت سلیمان علیه السّلام ملّت خود را برا جانشینى آصف بن برخیا گواه گرفت، و جناب رسول خدا بین اصحاب خود عقد برادرى برقرار کرد، به این خاطر عقد برادرى در این روز با برادران مؤمن سزاوار است و کیفیت آن بصورتى که شیخ ما در کتاب «مستدرک الوسائل» از کتاب «زاد الفردوس» نقل فرموده است چنین است: دست راست خود را بر دست راست برادر مؤمن خود بگذارد، و بگوید: وَاخَیْتُکَ فِی اللهِ وَ صَافَیْتُکَ فِی اللهِ وَ صَافَحْتُکَ فِی اللهِ وَ عَاهَدْتُ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ وَ کُتُبَهُ وَ رُسُلَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ وَ الْأَئِمَّةَ الْمَعْصُومِینَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ عَلَى أَنِّی إِنْ کُنْتُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الشَّفَاعَةِ وَ أُذِنَ لِی بِأَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّةَ لا أَدْخُلُهَا اِلّا وَ أَنْتَ مَعِی در راه خدا برادرت شدم، و در راه خدا دوست با صفایت گشتم، و در راه خدا با تو دست دادم، و با خدا و فرشتگان، و کتابهایش و رسولان و پیامبرانش، و امامان معصوم (درود بر آنان) عهد کردم، بر اینکه اگر از اهل بهشت و شفاعت بودم، و به من اجازه داده شد. که وارد بهشت شوم، به بهشت وارد نشوم مگر اینکه تو هم با من باشى. آنگاه براد مؤمن بگوید: پذیرفتم سپس بگوید: همه حقوق برادرى را از توس اقط کردم، به جز شفاعت و دعا و زیارت فیض کاشانى در کتاب «خلاصة الاذکار»، صیغه اخوّت را قریب به همین صورت ذکر کرده، آنگاه فرموده: طرف مقابل قبول نماید براى خود، یا موکّل خود به لفظى که دلالت بر قبول نماید. سپس از یکدیگر جمیع حقوق برادرى را جز دعا و زیارت ساقط کنند.