پنجم: دو رکعت نماز بجا آورد، و به سجده رود، و صد مرتبه شکر خدا گوید، آنگاه سر از سجده بردارد و بخواند: اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَنَّ لَکَ الْحَمْدَ وَحْدَکَ لا شَرِیکَ لَکَ وَ أَنَّکَ وَاحِدٌ أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ کُفُوا أَحَدٌ وَ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَا مَنْ هُوَ کُلَّ یَوْمٍ فِی شَأْنٍ کَمَا کَانَ مِنْ شَأْنِکَ أَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَیَّ بِأَنْ جَعَلْتَنِی مِنْ أَهْلِ إِجَابَتِکَ وَ أَهْلِ دِینِکَ وَ أَهْلِ دَعْوَتِکَ وَ وَفَّقْتَنِی لِذَلِکَ فِی مُبْتَدَإِ خَلْقِی تَفَضُّلا مِنْکَ وَ کَرَما وَ جُودا ثُمَّ أَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلا وَ الْجُودَ جُودا وَ الْکَرَمَ کَرَما رَأْفَةً مِنْکَ وَ رَحْمَةً إِلَى أَنْ جَدَّدْتَ ذَلِکَ الْعَهْدَ لِی تَجْدِیدا بَعْدَ تَجْدِیدِکَ خَلْقِی وَ کُنْتُ نَسْیا مَنْسِیّا نَاسِیا سَاهِیا غَافِلا فَأَتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ بِأَنْ ذَکَّرْتَنِی ذَلِکَ وَ مَنَنْتَ بِهِ عَلَیَّ وَ هَدَیْتَنِی لَهُ فَلْیَکُنْ مِنْ شَأْنِکَ یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلایَ أَنْ تُتِمَّ لِی ذَلِکَ وَ لا تَسْلُبَنِیهِ حَتَّى تَتَوَفَّانِی عَلَى ذَلِکَ وَ أَنْتَ عَنِّی رَاضٍ فَإِنَّکَ أَحَقُّ الْمُنْعِمِینَ أَنْ تُتِمَّ نِعْمَتَکَ عَلَیَّ، خدایا از تو درخواست مىکنم به حق اینکه تنها توراست سپاس، یگانهاى شریکى ندارى و تویى یکتا، یگانه، بىنیاز، نزادهاى و نه‌زاده شدهاى، و یکتایى که همتایى ندارى، و محمّد بنده و رسول توست، درودهایت بر او و خاندانش، اى آنکه هر روز درکارى است، چنانکه در شأنت بود، که بر من تفضّل نمودى، به اینکه مرا از اهل اجابت و دین و دعوتت قرار دادى، و در آغاز آفرینشم از روى تفضّل و کرم و جود خویش، بر این امور موفقّم داشتى، سپس از روى رأفت و رحمتت، به دنبال آوردى این فضل را با فضلى دیگر، و این جود را با جودى دیگر، و این کرم را با کرمى دیگر، تا اینکه آن پیمان را برایم از نو تازه کردى، پس از تجدید آفرینشم، و حال آنکه در فراموشى کامل بودم، فراموشکار و بىتوجّه و بىخبر، پس نعمتت را بر من تمام کردى، به اینکه آن پیمان را به یادم انداختى، و به آن بر من منّت نهادى، و به آن راهنمایىام نمودى، پس از شأن تو باشد، اى خداى من و آقا و مولایم، اینکه آن را بر من تمام کنى، و از دستم نگیرى، تا بر پایه آن از دنیایم ببرى، درحالىکه از من خشنود باشى، به یقین تو سزاوار‌ترین نعمتدهندگانى، بر اینکه نعمتت را بر من تمام کنى اللهُمَّ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ أَجَبْنَا دَاعِیَکَ بِمَنِّکَ فَلَکَ الْحَمْدُ غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ آمَنَّا بِاللهِ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ صَدَّقْنَا وَ أَجَبْنَا دَاعِیَ اللهِ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فِی مُوَالاةِ مَوْلانَا وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَبْدِ اللهِ وَ أَخِی رَسُولِهِ وَ الصِّدِّیقِ الْأَکْبَرِ وَ الْحُجَّةِ عَلَى بَرِیَّتِهِ الْمُؤَیِّدِ بِهِ نَبِیَّهُ وَ دِینَهُ الْحَقَّ الْمُبِینَ عَلَما لِدِینِ اللهِ وَ خَازِنا لِعِلْمِهِ وَ عَیْبَةَ غَیْبِ اللهِ وَ مَوْضِعَ سِرِّ اللهِ وَ أَمِینَ اللهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ شَاهِدَهُ فِی بَرِیَّتِهِ اللهُمَّ رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیا یُنَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا، خدایا به لطف تو شنیدیم و اطاعت کردیم، و دعوتکنندهات را اجابت نمودیم، تو را سپاس، آمرزشت را خوهانیم پروردگارا، و بازگشت ما به سوى توست، ایمان آوردیم به خداى یگانه، شریکى براى او نیست، و به رسولش محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد)، او تصدیق کردیم و خواننده خدا را اجابت نمودیم، و از پیامبرش پیروى کردیم، در رابطه با موالات مولایمان و مولاى همه اهل ایمان، امیر المؤمنین على بن ابیطالب، بنده خدا و برادر رسول خدا و صدّیق اکبر، و حجّت بر مخلوقات خدا، آن مولایى که خدا پیامبر و دین بر حق و آشکارش را به او تایید کرد، نشانه دین خدا و خزانهدار دینش، و ظرف غیب خدا، و جایگاه سرّ خدا، و امین خدا بر خلقش، و گواه او در مخلوقاتش، خدایا پروردگارا ما شنیدیم نداکنندهاى که ندا مىکرد براى ایمان، که به پروردگارتان ایمان بیاورید، پس ما ایمان آوردیم، پس گناهانمان را بیامرز و بدیهایمان را بپوشان وَ تَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ رَبَّنَا وَ آتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ فَإِنَّا یَا رَبَّنَا بِمَنِّکَ وَ لُطْفِکَ أَجَبْنَا دَاعِیَکَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَ صَدَّقْنَاهُ وَ صَدَّقْنَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ کَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ فَوَلِّنَا مَا تَوَلَّیْنَا وَ احْشُرْنَا مَعَ أَئِمَّتِنَا فَإِنَّا بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ وَ لَهُمْ مُسَلِّمُونَ آمَنَّا بِسِرِّهِمْ وَ عَلانِیَتِهِمْ وَ شَاهِدِهِمْ وَ غَائِبِهِمْ وَ حَیِّهِمْ وَ مَیِّتِهِمْ وَ رَضِینَا بِهِمْ أَئِمَّةً وَ قَادَةً وَ سَادَةً وَ حَسْبُنَا بِهِمْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ اللهِ دُونَ خَلْقِهِ لا نَبْتَغِی بِهِمْ بَدَلا وَ لا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلِیجَةٍ وَ بَرِئْنَا إِلَى اللهِ مِنْ کُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْبا مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ کَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ الْأَوْثَانِ الْأَرْبَعَةِ وَ أَشْیَاعِهِمْ، و ما را با نیکان بمیران، پروردگارا به ما عنایت کن آنچه را وسیله فرستادگانت به ما وعده دادى، و در روز قیامت ما را رسوا مکن، به یقین تو خلف وعده نمىکنى، ما اى پروردگارمان به منّت و لطفت دعوت کنندهات را پاسخ گفتیم، و از پیامبرت پیروى نمودیم و او را تصدیق کردیم، و مولاى مؤمنان را باور نمودیم، و به جبت و طاغوت کفر ورزیدیم، ما را تابع آنکه به ولایت پذیرفتیم قرار بده، و با امامانمان محشور فرما، ما به آنان ایمان و باور داریم، و نسبت به آنان تسلیم، ایمان آوردیم به به نهان و آشکارشان، و حاضر و غایبشان و زنده و مردهشان، و به آنان به عنوان پیشوایان و پیشروان و سروران خویش خشنود گشتیم و همانان، بین ما و خدا از سایر خلق بسند، به جاى آنان عوضى نجوییم، و جز ایشان کسى را به عنوان خلیفه برنگیریم، و به خدا بیزارى جستیم از هرکه از جنّ و انس، از اولین و آخرین، در برابرشان جنگى بر پا کرد، و کافر شدیم به جبت و طاغوت، و بتهاى چهارگانه و شیعیان و وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ کُلِّ مَنْ وَالاهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ إِلَى آخِرِهِ اللهُمَّ إِنَّا نُشْهِدُکَ أَنَّا نَدِینُ بِمَا دَانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَ آلُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ قَوْلُنَا مَا قَالُوا وَ دِینُنَا مَا دَانُوا بِهِ مَا قَالُوا بِهِ قُلْنَا وَ مَا دَانُوا بِهِ دِنَّا وَ مَا أَنْکَرُوا أَنْکَرْنَا وَ مَنْ وَالَوْا وَالَیْنَا وَ مَنْ عَادَوْا عَادَیْنَا وَ مَنْ لَعَنُوا لَعَنَّا وَ مَنْ تَبَرَّءُوا مِنْهُ تَبَرَّأْنَا مِنْهُ وَ مَنْ تَرَحَّمُوا عَلَیْهِ تَرَحَّمْنَا عَلَیْهِ آمَنَّا وَ سَلَّمْنَا وَ رَضِینَا وَ اتَّبَعْنَا مَوَالِیَنَا صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْهِمْ اللهُمَّ فَتَمِّمْ لَنَا ذَلِکَ وَ لا تَسْلُبْنَاهُ وَ اجْعَلْهُ مُسْتَقِرّا ثَابِتا عِنْدَنَا وَ لا تَجْعَلْهُ مُسْتَعَارا وَ أَحْیِنَا مَا أَحْیَیْتَنَا عَلَیْهِ وَ أَمِتْنَا إِذَا أَمَتَّنَا عَلَیْهِ آلُ مُحَمَّدٍ أَئِمَّتُنَا فَبِهِمْ نَأْتَمُّ وَ إِیَّاهُمْ نُوَالِی وَ عَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللهِ نُعَادِی فَاجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ فَإِنَّا بِذَلِکَ رَاضُونَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ پیروانشان، و هرکه از جنّ و انس دوستشان دارد، از اوّل روزگار تا پایانش. خدایا تو را گواه مىگیریم که ما معتقدیم به آنچه معتقد شدند به آن محمّد و خاندان محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد)، و گفتار ما آن است که آنان گفتند، و دینمان همان است که آنها متدّین به آن بودند، هرچه را گفتند گفتیم، و به آنچه معتقد شدند معتقد شدیم، و هرچه را انکار کردند انکار کردیم، و هرکه را دوست داشتند دوست داشتیم، و هرکه را دشمن داشتند دشمن داشتیم، و هرکه را لعنت کردند لعنت کردیم، و از هرکه بیزار شدند، از او بیزار شدیم، و هرکه را مورد رحمت قرار دادند، مورد رحمت قرار دادیم، ایمان آوردیم، و تسلیم و راضى شدیم، و از موالیانمان (درود خدا بر آنان) پیروى کردیم. خدایا آن را بر ما کامل کن، و از دستمان مگیر، و آن را نزد ما مستقرّ و ثابت قرار ده، و موقت مگردان، و ما را بر آن زنده بدار، تا گاهى که زندهمان دارى، و بر آن بمیران، تا زمانى که ما را مىمیرانى، خاندان محمّد امامان ما هستند، به آنان اقتدا مىکنیم، و آنان را دوست مىداریم، دشمنانشان را که دشمن خدایند دشمن مىداریم، پس ما را در دنیا و آخرت با آنان قرار ده، و از مقرّبان پیشگاهت گردان، که ما به همان راضى هستیم، اى مهربانترین مهربانان باز به سجده رود و صد مرتبه «الحمد لله» و صدر مرتبه «شکر الله» بگوید، روایت شده: هرکه این عمل را بجا آورد، ثواب کسى را داشته باشد، که روز عید غدیر، خدمت رسول صلى الله علیه و آله حاضر شده، و با آن حضرت بر ولایت امیر المؤمنین علیه السّلام بیعت کرده باشد تا آخر خبر. بهتر این است که این نماز را نزدیک به هنگام زوال بجا آورد، که حضرت رسول صلى الله علیه و آله امیر المؤمنین علیه السّلام را در آن ساعت براى مردم به امامت و خلافت نصب فرمود. در این نماز در رکعت اول پس از سوره «حمد» سوره «قدر»، و در رکعت دوم سوره «توحید» را بخواند. ششم: غسل کند، و به نیم ساعت پیش از زوال دو رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت سوره «حمد» یک بار، و سوره «توحید» ده بار، و «آیة الکرسى» ده بار، و ده بار «انّا انزلنا» خوانده شود، که برابر صد هزار حج و صد هزار عمره است و باعث برآورده شدن حوایج دنیا و آخرت او، به آسانى و عافیت، از جانب خداى کریم است، و پوشیده نمایند، که در کتاب «اقبال» در بیان این نماز سوره «انّا انزلناه» مقدّم بر «ایة الکرسى» ذکر شده، و علامه مجلسى در «زاد المعاد» از کتاب «اقبال» پیروى کرده و سوره «قدر» را مقدّم داشته، چنانکه این حقیر هم در کتب دیگر به این صورت ذکر کردهام، ولى برابر با پىجویى زیادى که کردم، بیشتر «آیة الکرسى» را مقدّم بر «قدر» دیدم. احتمال اینکه از قلم مبارک سیّد در کتاب «اقبال» سهوى شده، یا ناسخان در این نماز، هم در عدد «حمد» و هم در مقدّم داشتن» قدر «بر» آیة الکرسى «اشتباهى کردهاند، یا اینکه این عمل مستقلّى غیر از آن نماز است بسیار بعید به نظر مىرسد، و الله تعالى عالم. و بهتر این است که پس از این نماز تمام این دعا را بخواند: «ربّنا انّنا سمعنا منادیا...» هفتم: دعاى ندبه را بخواند. هشتم: این دعا را بخواند، که سیّد ابن طاووس از شیخ مفید روایت کرده: اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَ عَلِیٍّ وَلِیِّکَ وَ الشَّأْنِ وَ الْقَدْرِ الَّذِی خَصَصْتَهُمَا بِهِ دُونَ خَلْقِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ أَنْ تَبْدَأَ بِهِمَا فِی کُلِّ خَیْرٍ عَاجِلٍ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَئِمَّةِ الْقَادَةِ وَ الدُّعَاةِ السَّادَةِ وَ النُّجُومِ الزَّاهِرَةِ وَ الْأَعْلامِ الْبَاهِرَةِ وَ سَاسَةِ الْعِبَادِ وَ أَرْکَانِ الْبِلادِ وَ النَّاقَةِ الْمُرْسَلَةِ وَ السَّفِینَةِ النَّاجِیَةِ الْجَارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ خُزَّانِ عِلْمِکَ وَ أَرْکَانِ تَوْحِیدِکَ وَ دَعَائِمِ دِینِکَ وَ مَعَادِنِ کَرَامَتِکَ وَ صِفْوَتِکَ مِنْ بَرِیَّتِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ الْأَتْقِیَاءِ الْأَنْقِیَاءِ النُّجَبَاءِ الْأَبْرَارِ وَ الْبَابِ الْمُبْتَلَى بِهِ النَّاسُ مَنْ أَتَاهُ نَجَا وَ مَنْ أَبَاهُ هَوَى، خدایا از تو درخواست مىکنم به حق محمّد پیامبرت، و على نمایندهات، و شأن و مرتبهاى که آن دو را ممتاز از مخلوقات به آن اختصاص دادى، بر محمّد و على درود فرستى، و در هر خیرى که فورى است از آنان آغاز کنى. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، آن امامان پیشرو، و دعوتکنندگان سرور، و ستارگان درخشان، و نشانههاى فروزان، و تدبیرکنندگان دنیا و آخرت بندگان، و پایههاى ممالک، و ناقه فرستاده شده، و کشتى نجات که روان در دریاهاى عمیق است. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، خزانهداران دانشت، و پایههاى توحیدت، و ستونهاى دینت، و معادن کرامتت، و برگزیدگان از مخلوقاتت و بهترین منتخبان از خلقت، آن پرهیزگاران و پاکیزگان، و نجیبان و نیکوکاران، و درى که مردم مبتلاى به آنند، هرکه از آن درآمد نجات یافت، و هرکه سرباز زد در هلاکت سقوط کرد اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَهْلِ الذِّکْرِ الَّذِینَ أَمَرْتَ بِمَسْأَلَتِهِمْ وَ ذَوِی الْقُرْبَى الَّذِینَ أَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ وَ فَرَضْتَ حَقَّهُمْ وَ جَعَلْتَ الْجَنَّةَ مَعَادَ مَنِ اقْتَصَّ آثَارَهُمْ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا أَمَرُوا بِطَاعَتِکَ وَ نَهَوْا عَنْ مَعْصِیَتِکَ وَ دَلُّوا عِبَادَکَ عَلَى وَحْدَانِیَّتِکَ اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَ نَجِیبِکَ وَ صِفْوَتِکَ وَ أَمِینِکَ وَ رَسُولِکَ إِلَى خَلْقِکَ وَ بِحَقِّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ یَعْسُوبِ الدِّینِ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ الْوَصِیِّ الْوَفِیِّ وَ الصِّدِّیقِ الْأَکْبَرِ وَ الْفَارُوقِ بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ وَ الشَّاهِدِ لَکَ وَ الدَّالِّ عَلَیْکَ وَ الصَّادِعِ بِأَمْرِکَ وَ الْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِکَ لَمْ تَأْخُذْهُ فِیکَ لَوْمَةُ لائِمٍ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، اهل ذکرى که به پرسش از آنان دستور دادى، و خویشاوندى که به دسوتىشان امر فرمودى و حقّشان را واجب نمودى، و بهشت را بازگشتگاه کسى قرار دادى که از آثارشان پیروى نماید. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، چنانکه به طاعتت امر کردند، و از معصیتت نهى نمودند، و بندگانت را بر وحدانیتت دلالت فرمودند. خدایا من از تو درخواست مىکنم به حق محمّد پیامبرت و نجیبت و برگزیدهات، و امینت، و فرستادهات به سوى بندگانت، و به حق امیر المؤمنین، رئیس دین و پیشرو سپیدرویان، آنجانشین وفادار، و صدیق اکبر، و جدا کننده بین حق و باطل، و گواه بر تو و رهنماى به سوى تو، و آشکار کننده دستورت، و جهاد کننده در راهت، که او را ملامت ملامت کنندهاى درباره تو و نگیرد، که بر محمّد درود فرستى وَ أَنْ تَجْعَلَنِی فِی هَذَا الْیَوْمِ الَّذِی عَقَدْتَ فِیهِ لِوَلِیِّکَ الْعَهْدَ فِی أَعْنَاقِ خَلْقِکَ وَ أَکْمَلْتَ لَهُمُ الدِّینَ مِنَ الْعَارِفِینَ بِحُرْمَتِهِ وَ الْمُقِرِّینَ بِفَضْلِهِ مِنْ عُتَقَائِکَ وَ طُلَقَائِکَ مِنَ النَّارِ وَ لا تُشْمِتْ بِی حَاسِدِی النِّعَمِ اللهُمَّ فَکَمَا جَعَلْتَهُ عِیدَکَ الْأَکْبَرَ وَ سَمَّیْتَهُ فِی السَّمَاءِ یَوْمَ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ وَ فِی الْأَرْضِ یَوْمَ الْمِیثَاقِ الْمَأْخُوذِ وَ الْجَمْعِ الْمَسْئُولِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَقْرِرْ بِهِ عُیُونَنَا وَ اجْمَعْ بِهِ شَمْلَنَا وَ لا تُضِلَّنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ اجْعَلْنَا لِأَنْعُمِکَ مِنَ الشَّاکِرِینَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی عَرَّفَنَا فَضْلَ هَذَا الْیَوْمِ وَ بَصَّرَنَا حُرْمَتَهُ وَ کَرَّمَنَا، و مرا در این روز که براى ولیّت، عهد امام را بر عهده بندگانت بستى، و براى آنان دین را کامل نمودى، از آگاهان به حرمتش، و اقرارکنندگان به فضلش قرار دهى، و همچنین از آزادشدگان و رهاگشتگان از آتش به حساب آرى، و حسودان نعمتها را به سرزنش من می‌اور. خدایا چنانکه آن را عید بزرگترت قرار دادهاى، و آن را در آسمان روز عهد معهود، و در زمین روز پیمان گرفتن و انجمن پرسیده نامیدى، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و دیدگان ما را به آن روشن فرما، و پراکندگى ما را به آن جمع کن، و پس از آنکه هدایتمان نمودى، گمراه‌مان مکن، و به نعمتهایت از سپاسگذاران قرار ده، اى مهربانترین مهربانان. خدا را سپاس که برترى این روز را به ما شناساند، و ما را به حرمت آن بینا فرمود، و به آن گرامى داشت بِهِ وَ شَرَّفَنَا بِمَعْرِفَتِهِ وَ هَدَانَا بِنُورِهِ یَا رَسُولَ اللهِ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْکُمَا وَ عَلَى عِتْرَتِکُمَا وَ عَلَى مُحِبِّیکُمَا مِنِّی أَفْضَلُ السَّلامُ مَا بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ بِکُمَا أَتَوَجَّهُ إِلَى اللهِ رَبِّی وَ رَبِّکُمَا فِی نَجَاحِ طَلِبَتِی وَ قَضَاءِ حَوَائِجِی وَ تَیْسِیرِ أُمُورِی اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَلْعَنَ مَنْ جَحَدَ حَقَّ هَذَا الْیَوْمِ وَ أَنْکَرَ حُرْمَتَهُ فَصَدَّ عَنْ سَبِیلِکَ لِإِطْفَاءِ نُورِکَ فَأَبَى اللهُ اِلّا أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ اللهُمَّ فَرِّجْ عَنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَ اکْشِفْ عَنْهُمْ وَ بِهِمْ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ الْکُرُبَاتِ اللهُمَّ امْلَأِ الْأَرْضَ بِهِمْ عَدْلا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا وَ أَنْجِزْ لَهُمْ مَا وَعَدْتَهُمْ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ. و با شناختش به ما شرافت داد، و به نورش هدایتمان نمود، اى رسول خدا، اى امیر المؤمنین، بر شما و خاندانتان و بر دوستدارانتان از جانب من بر‌ترین سلامها، تا شب و روز باقى است، و به واسطه شما به خدا روى مىآورم، پروردگارم و پروردگار شما، در به دست آوردن خواستهام، و برآوردهشدن حاجتم، و آسان شدن کارهایم. خدایا از تو درخواست مىکنم به حق محمّد و خاندان محمّد که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و لعنت کنى کسى را که حقانیت این روز را منکر شده، و حرمتش را به انکار برخاسته، و از راهت براى خاموش کردن نورت جلوگیرى نموده است، ولى خدا هرگز نخواهد، مگر اینکه نورش را به کمال رساند، خدایا گشایش ده به اهل بیت محمّد پیامبرت، و برطرف کن از آنان، و به وسیله آنان گرفتاریها را از اهل ایمان. خدایا زمین را به وسیله آنان پر از دادگرى کن، همانطور که از ستم و بىداد پر شده است، به آنچه که به آنان وعده دادهاى وفا کن، که تو خلف وعده نمىکنى و اگر بتواند، دعاى مبسوط را که سیّد در کتاب «اقبال» روایت کرده بخواند. نهم: چون مؤمنى را ملاقات کند این تهیت را گوید: الْحَمْدُ للهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ سپاس خداى را، که ما را از چنگزنندگان به ولایت امیر المؤمنین و امامان دیگر-درود بر آنان قرار داد و نیز بخواند: الْحَمْدُ للهِ الَّذِی أَکْرَمَنَا بِهَذَا الْیَوْمِ وَ جَعَلَنَا مِنَ الْمُوفِینَ بِعَهْدِهِ إِلَیْنَا وَ مِیثَاقِهِ الَّذِی وَاثَقَنَا بِهِ مِنْ وِلایَةِ وُلاةِ أَمْرِهِ وَ الْقُوَّامِ بِقِسْطِهِ وَ لَمْ یَجْعَلْنَا مِنَ الْجَاحِدِینَ وَ الْمُکَذِّبِینَ بِیَوْمِ الدِّینِ و نیز بخواند: خداى را سپاس که ما را به این روز گرامى داشت، و از وفاکنندگان به عهدش که بر عهده ما نهاده بود، و پیمانش که با ما بسته بود قرار داد، عهد و پیمانى که عبارت است از ولایت سرپرستان امرش، و قیامکنندگان به عدلش، و ما را از انکارکنندگان، و تکذیبکنندگان روز جزا قرار نداده دهم: صد مرتبه بگوید: الْحَمْدُ للهِ الَّذِی جَعَلَ کَمَالَ دِینِهِ وَ تَمَامَ نِعْمَتِهِ بِوِلایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلامُ خداى را سپاس، که کمال دینش، و تمام نعمتش را به ولایت امیر المؤمنین على بن ابیطالب (درود خدا بر او) قرار داد آگاه باش در این روز شریف، براى هریک از امور زیر فضیلت بسیارى است: پوشیدن جامههاى نیکو، زینت کردن، استعمال بوى خوش، شادى کردن، و شاد نمودن شیعیان امیر المؤمنین علیه السّلام، گذشت از تقصیرات شیعیان، برآوردن حاجات آنان، صله ارحام، توسعه دادن بر اهل و عیال، اطعام اهل ایمان، افطار دادن به روزهداران، مصافحه با مومنان رفتن به زیارت آنان، تبسّم نمودن بر چهره ایشان، و فرستادن هدایا براى اهل ایمان، و بجا آوردن شکر و سپاس بخاطر نعمت بزرگ ولایت، بسیار صلوات فرستادن، انجام عبادات و طاعات بسیار. کسىکه در این روز یک درهم به برادر مؤمن خود بدهد، برابر با صد هزار درهم در غیر این روز است. طعام دادن در این روز به یک مؤمن مانند طعام دادن به همه پیامبران و صدّیقان است. در خطبه حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام در روز غدیر چنین آمده است: هرکه مؤمن و روزهدار را به وقت افطارش افطار دهد، مانند آن است که ده «فئام» را افطار داده باشد، شخصى از جاى برخاست و عرضه داشت: یا امیر المؤمنین «فئام» چیست؟ ایشان فرمود صد هزار پیغمبر و صدیق وشهید، پس چگونه خواهد بود، کثرت فضیلت حال کسىکه جمعى از مردان و زنان مؤمن را کفایت کند، من امان او را از کفر و فقر بر خداى تعالى ضامن هستم... تا آخر خبر.