مؤلّف گوید: این دعا موسوم به دعاى حجّ است، سیّد در «اقبال» خواندن آن را در شبهاى ماه رمضان، پس از مغرب، از امام صادق علیه السّلام روایت کرده، و کفعمى در کتاب «بلد الامین» فرموده: در هر روز از ماه رمضان و در شب اوّل آن، خواندن این دعا مستحبّ است، و شیخ مفید در کتاب «مقنعه» آن را براى خصوص شب اول ماه پس از نماز مغرب روایت کرده، آگاه باش بهترین اعمال در شبها و رزوهاى ماه مبارک رمضان خواندن قرآن است، و باید آن را بسیار خواند، چه اینکه قرآن در این ماه نازل شده و در آثار اسلامى وارد شده که هرچیزى را بهارى است، و بهار قرآن ماه رمضان است و در ماههاى دیگر یک ختم قرآن مستحبّ است، و کمترینش ختم آن در شش روز است، ولى در ماه رمضان هر سه روز یک ختم مستحبّ است، و اگر بتواند روزى یک ختم قرآن کند بسیار خوب است، علامه مجلسى فرموده: در حدیث است که بعضى از امامان علیهم السّلام در این ماه چهل ختم قرآن مىنمودند و بلکه زیاد‌تر، و اگر ثواب هر ختم قرآنى را به روح مقدس یکى از چهارده معصوم هدیه کند ثوابش دو چندان گردد. و از روایتى ظاهر مىشود، که اجر چنین کسى آن است که در روز قیامت با ایشان باشد. در این ماه باید دعا و صلوات و استغفار بسیار نمود، و زیاد «لا اله الا الله» گفت، و روایت شده که امام چهارم علیه السّلام چون ماه رمضان فرا مىرسید، زبان نمىگشود مگر به دعا و تسبیح و استغفار و تکبیر، و نیز باید به عبادت و انجام نافلههاى شب و روز اهتمام بسیار ورزید.