آگاه باش که شعبان ماه بسیار شریفى است، و ه سید انبیاء صلى الله علیه و آله انتساب دارد، و آن حضرت همه این ماه را روزه مىگرفت، و روزه آن را به ماه رمضان وصل مىکرد، و مىفرمود: شعبان ماه من است، هرکه یک روز از این ماه را روزه بدارد، بهشت بر او واجب مىشود. از امام صادق علیه السّلام روایت شده: چون ماه شعبان مىرسید حضرت زین العابدین علیه السّلام اصحاب خود را جمع مىکرد و مىفرمود: اى اصحاب من، مىدانید این چه ماهى است؟ این ماه شعبان است، و حضرت رسول صلى الله علیه و آله مىفرمود شعبان ماه من است، پس در این ماه براى جلب محبّت پیامبر خود، و براى تقرّب به سوى پروردگار خویش، روزه بدارید، به خدایى که جان على بن الحسین علیهما السّلام به دست قدرت اوست، سوگند یاد مىکنم از پدرم حسین بن على علیهما السّلام شندیم که فرمود: از امیر المؤمنین علیه السّلام شندیم: هرکه شعبان را براى محبّت پیامبر، و تقرّب جستن به سوى خدا روزه دارد، خدا او را دوست بدارد، و در روز قیامت به کرامتش نزدیک و بهشت را بر او واجب گرداند. شیخ از صفوان جمّال روایت کرده است که امام صادق علیه السّلام به من فرمود: کسانى را که پیرامون تو هستند، به روزه شعبان وادار کن. گفتم: فدایت شوم، مگر در فضیلت آن چیزى مىبینى؟ فرمود: آرى رسول خدا صلى الله علیه و آله هرگاه هلال شعبان را مىدید، به منادى دستور مىداد تا در مدینه ندا کنند: اى اهل مدینه، من از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله به سوى شما ارسال شدهام، آن حضرت مىفرماید: آگاه باشید، به درستى که شعبان ماه من است، خدا رحمت کند کسى را، که مرا در ماه من یارى کند، یعنى روه بدارد آن را، سپس امام صادق علیه السّلام چنین گفت: امیر المؤمنین علیه السّلام مىفرمود: از هنگامىکه شنیدم منادى رسول خدا صلى الله علیه و آله در شعبان ندا داد، روزه شعبان از من فوت نشد و تا زمانىکه زنده هستم به خواست خدا از من فوت نخواهد شد. پس مىفرمود: روزه دو ماه شعبان و رمضان مایه توبه و آمرزش خداست. اسماعیل بن عبد الخالق روایت کرده: نزد امام صادق علیه السّلام بودم، ذکر روزه شعبان به میان آمد، حضرت فرمود: فضیلت روزه شعبان چنین و چنان است، تا جایىکه انسان مرتکب قتل حرام مىشود، پس چنانچه شعبان را روزه بدارد این روزه به او سود مىرساند، و به خواست خدا آمرزیده مىشود! آگاه باش اعمال این ماه شریف بر دو بخش است: اعمال مشترک و اعمال خاص.